Als een 10-jarige
Sinds ik bij Qmusic op een onzalig tijdstip richting middernacht in de uitzending mocht vertellen over dit blog en over ontspullen, is de interesse van mijn tienjarige zoon gewekt voor dit onderwerp. Als je moeder wordt geïnterviewd door een radio-dj… Afijn, ik steeg in ieder geval wat stappen in zijn achting. Op een avond niet lang erna, hij moest allang slapen, hoorde ik allemaal gedoe uit zijn kamer, en werd er vervolgens verzocht om een vuilniszak. ‘Of doe maar twee,’ riep hij erachteraan. Toen ik vroeg wat hij aan het doen was zei hij: ontspullen. En toen ik vervolgens de berg zag die midden in zijn kamer lag, was ik serieus onder de indruk. Deze jongen kon echt werkelijk waar grandioos knopen doorhakken. In het midden van de kamer vormde zich een stapel oude Donald Duckjes, prentenboeken, knuffels, supermarkt-verzamelalbums, nerf-pistolen, Kapla-houtjes, een oude race-baan, zelfs Playmobil-poppetjes en meer. Bij bijna alles riep ik: Maar dit was toch je lievelingsboek? Of: Je prachtige Lego Simpson-huis, daar heb je toch zo lang voor gespaard? Die vond je toch zo mooi? Ja zei hij, dat klopt ook, maar dat was toen. Nu speel ik er niet meer mee.
Dat deed me denken aan wat Marie Kondo verkondigt: No matter how things used to be, we cannot live in the past. The joy and excitement we feel here and now are more important. Hoeveel spullen bewaren we niet omdat we het ooit leuk vonden, omdat we er ooit mee speelden, omdat we het ooit van iemand gekregen hebben. Mijn zoon was tot de kern gekomen van het ontspullen. Inderdaad, het gaat om het nu. Niet om vroeger.
Ik heb natuurlijk als softie nog snel het een en ander gered. Voor later, voor ons buurmeisje, kinderen van vrienden en voor de kringloop en de schoolbibliotheek. Of omdat ik dacht: morgen krijgt hij gloeiende spijt als dit weg is.
Maar goed, tip van deze week: ontspul alsof je een tienjarige bent. Niks geen gedoe met emo-bewaren. Niks geen: wie weet komt het ooit nog van pas. Nu is wat telt.
Astrid is samen met Irene de oprichter van Flow. Ze woont samen en heeft twee kinderen. Ze schrijft elke dinsdag over de zin en onzin van ontspullen.
