Astrid denkt terug aan het potloodje van haar opa en aan het verhaal dat het vertelde. Ze is samen met Irene de oprichter van Flow en schrijft elke dinsdag op ons blog over de zin en onzin van ontspullen.
Dit stukje gaat eigenlijk over mijn opa. Want vertel eerlijk, heb jij een potlood ooit op geslepen? Dus zo dat je potlood heel kort was, bijna een stompje. Tot het echt niet meer ging. Ik niet, ik kocht gewoon bij de Albert Heijn een nieuw doosje met tien potloden, in totaal 99 eurocent. Mijn opa, die meubelmaker was, had wel zo’n potloodje. En eigenlijk vond ik dat potloodje een van de mooiste dingen uit zijn werkschuurtje. Omdat dat timmermans-potloodje een verhaal vertelde, over al die keren dat het geslepen was en op hout maten had getekend. En dus zo ontzettend bij hem hoorde. Je zag aan dat potloodje dat het met aandacht was gebruikt en dat iets als een potlood voor hem geen wegwerpartikel was, wat het bij mij wel is geworden.
Laatste zag ik bij collega Caroline precies zo’n bijna opgeslepen potlood liggen bij haar etui. Voor mij een lesje in: waarom moet alles meteen maar weer vervangen, of aangevuld? En hoeveel leuker wordt een potlood als-ie even zijn werk mag afmaken. Eigenlijk wilde ik ook zo’n heel eigen, uniek, van-mij-potloodje.
Het helpt me om met zo’n oog naar ál mijn spullen te kijken. Ja, mijn ovenwant is een beetje suf, maar hij doet het nog, dus waarom een nieuwe? Ja, die nieuwe hippe scharen zijn veel leuker dan mijn oude, maar die oude knipt als een dolle. En inderdaad, mijn mixer heeft inmiddels een retro-status, het plastic is verkleurd en oogt wat moe. Maar ik heb hem ooit gekregen van mijn ouders en hij mixt, dus prima.
Niet alles hoeft vervangen, aangevuld, bijgekocht. Wat je hebt, is vaak voldoende, of voldoet. En, niet onbelangrijk, vertelt vaak een verhaal. Je kúnt beginnen te oefenen met je potlood 😉
