Astrid (47) is samen met Irene de oprichter van Flow. Ze woont samen en heeft twee kinderen. Ze schrijft elke dinsdag over de zin en onzin van ontspullen.
Heel moeilijk en ook een beetje gevaarlijk terrein: het weggooien van moederdag-presentjes, lollige sinterklaas-grappen of andere twijfelachtige cadeautjes die je hebt gekregen. Zo lief bedoeld maar nu zit jij ermee. Het is me al eens overkomen, een stapel kindertekeningen bij het oud papier, en een hoogst verbolgen zoon die alles eruit viste. In ieder geval sta ook ik tijdens het opruimen vaak met dit soort spullen in mijn handen te dralen. Iets weggooien wat iemand voor jou heeft uitgezocht of geknutseld, ehm, dat kun je toch niet maken?
Grappig, in het boek Opgeruimd! van de Japanse opruimcoach Marie Kondo – dat boek ga je vaker tegenkomen op dit blog, sorry alvast, maar er staan nu eenmaal echt een paar heel handige ideeën in – staat dat je het toch gewoon mag weggooien, de pastaketting van je kind waar de schimmel al een beetje inkruipt. Het vaasje van je tante, waarvan je tijdens het uitpakken al wist dat die nooit op je vensterbank zou belanden. Het cadeau was namelijk niet het vaasje zelf, zegt Marie Kondo, maar het gebaar van de goede gever. Jou een blij gevoel geven, zo zegt ze, daar ging het de gever eigenlijk om. Een cadeau is geen ding, maar een manier om iemands gevoelens uit te drukken. En gevoel kun je niet weggooien. Bedank het cadeau (Marie is erg van het bedanken tijdens het opruimen) voor het plezier dat het je heeft gegeven bij het ontvangen en daarna weg ermee.
Een andere oplossing is het dobbelspel dat ik soms met vriendinnen speel. Daarbij neemt iedereen vijf cadeautjes mee waar je vanaf wilt en die je verdobbelt onder elkaar. Waarbij het zaak is om te proberen om de leuke uit deze verzameling binnen te slepen en de hopeloze cadeautjes snel weer door te schuiven naar je buurvrouw. Het voert een beetje ver om hier alle spelregels uit de doeken te doen, maar het komt erop neer dat je een avond lol hebt om alle messenleggers, pizzasnijders en waxinelichtjeshouders, en dat aan het einde van de avond je vriendin met al je zooi naar huis gaat en dat zij het waarschijnlijk weggooit. Maar dan heb jij geen schuldgevoel.
