De juiste plek
Het wordt straks lente, en mijn moeder was dan altijd van de voorjaarsschoonmaak. Dan kwamen we uit school en stonden, geheel onaangekondigd, alle eetkamerstoelen opgestapeld in de gang, omdat het parket in de was stond. Ons restte niets anders dan dat weekje wachten tot ons huis en mijn moeder weer in vertrouwde staat waren teruggekeerd.
Ik ben niet van de voorjaarsschoonmaak, maar goddank is daar José, onze geweldige hulp. Zij doet dingen die ik niet verzin. Ze ziet wanneer de ramen moeten worden gelapt. Ze stoft de bovenkant van de boeken in de boekenkast met een plumeau die ik van haar moest kopen, en ze vindt dingen terug, zoals de andere helft van mijn oorbel, of het kapsel van een legopoppetje. Die liggen dan bij thuiskomst heel stilletjes te wachten op de schouw of de tafel.
Er is één ding wat een klein beetje onhandig is aan José. Ze zet dingen niet altijd terug op dezelfde plek. Mijn setje bijzettafeltjes en krukjes staan steevast langs de muren, alsof de kamer is leeggeruimd voor een schoolfuif en er in het midden gedanst kan worden. Mijn kussentjes belanden allemaal op een andere bank, en mijn groepje wit keramiek voor het raam verspreidt ze altijd evenredig over de gehele vensterbank, zodat het opeens een Jordanese raampartij is geworden in plaats van een hip gedoetje. Mijn verzameling stenen uit Engeland zijn altijd naar één kant van de schouw geschoven, ik denk dat ze die diep in haar hart het liefst zou weggooien. Ik weet niet of het een geheime code is om alles op een andere plek terug te zetten als bewijs dat alles toch echt is schoongemaakt, of dat José gewoon mijn styling-capaciteiten in twijfel trekt. In ieder geval race ik bij thuiskomst altijd als eerste door het huis om alles als een haas op zijn vertrouwde plek terug te zetten.
Zo zijn José en ik elke week heel druk met alle spullen in huis. Ik moet hier altijd aan denken als ik de opruimgoeroes hoor roepen: hoe meer spullen, hoe meer tijd je erin moet stoppen. Maar eigenlijk ben ik stiekem al een beetje gehecht aan dit wekelijkse spullen-dansje.
Astrid (47) is samen met Irene de oprichter van Flow. Ze woont samen en heeft twee kinderen. Ze schrijft elke dinsdag over de zin en onzin van ontspullen.
