Ellen en haar vriend trommelden mensen op om samen mee in een boerderij te gaan wonen.
Met zijn allen
Toen Ellen Ootes met haar vriend Niels na haar studie in een Utrechts huurhuis trok, miste ze het leven in een gezellig studentenhuis. “Tijdens een feestje sprak ik er met een oud-huisgenoot van mijn broer over, die precies hetzelfde gevoel had. Zouden we dan niet gewoon weer met meer mensen in een huis kunnen gaan wonen, dachten we. We spraken af om er gauw nuchter nog eens serieus over door te praten. Dat deden we en het bleek verrassend makkelijk om meer mensen te vinden die wel samen in een groot pand wilden wonen.
Binnen een jaar zaten we met vijf huishoudens – twee stellen en drie singles – in een woonboerderij aan de rand van Utrecht. Ik had nooit gedacht dat het zo snel zou lukken en ook nog eens in onze eigen stad.
De kleine dingen
Tot nu toe merk ik alleen maar voordelen. Zo hoef ik maar één dag in de week boodschappen te doen en te koken, want we zijn met z’n zevenen. Ik heb het idee dat ik zeeën van tijd over heb. Verder hebben we samen veel minder spullen: één auto, één afkortzaag, één vaatwasser, één staafmixer…
Maar wat me het meest gelukkig maakt, is dat we zo veel buitenruimte hebben. Een tuin met perenbomen, dat was nooit gelukt als we als starters een appartement hadden moeten kopen. Ik ben opgegroeid in een dorp, in een huis met tuin. Ik wist niet dat ik het zó had gemist om vrij uitzicht te hebben en vooral om vogels in de tuin te kunnen zien en horen. Je beseft op een bepaald moment niet meer hoe goed dat soort kleine dingen je doen.”
Meer lezen?
- Je leest meer over klein geluk in de Flow Klein Geluk Box.
- Klein geluk: een paard aan huis.
- Bewust kleiner wonen.
Tekst Chris Muyres Fotografie Frederico Respini/Unsplash.com
