Bente van de Wouw van @tobehonestnl is eerlijk over het leven zoals het is. Deze keer: moeten we écht alles uit het leven willen halen, of mag het ook rustig en simpel?
Ik ben nog maar twee seconden op het wereldwijde web of ze vliegen me alweer om de oren: quotes, posts en foto’s die suggereren dat we alles uit het leven moeten halen, want pas dan ben je het écht waard. Verhalen van mensen die hun baan opzeggen om avontuurlijk te gaan leven. Van mensen die bergen beklimmen en hun eigen gigantische bedrijf beginnen. Die de wereld over fietsen met maar één rugtas.
Heel inspirerend en ook een tikkeltje jaloersmakend. Als ik eerlijk ben, volg ik al die verhalen ook graag. Ik zoek het dus ook zelf op. Beetje dom misschien, maar ze leren me dat ik af en toe best uit de bocht mag vliegen. Gek mag doen. Ik houd zelf namelijk ook van avontuur, ben niet voor niets een pelgrimstocht van achthonderd kilometer gaan maken in mijn uppie.
Doe mij maar dagelijkse sleur
Ik verlang dus soms naar sensatie, maar ik heb net zo hard structuur nodig. Routine. Dagelijkse sleur. Ik ga er goed op. Kan enorm genieten van mijn dagelijkse ommetje, van een paar bladzijdes lezen met een kop thee, van nog een rijtje breien terwijl het buiten regent. Beetje werken, wandelen, mijn favoriete mensen zien en dat de volgende dag weer opnieuw. Avontuur wil ik dus in kleine porties als het even kan, voor de rest leef ik best een normaal leven en dat vind ik het grootste deel van de tijd heerlijk.
Maar soms vliegen ze me aan. De ‘kijk mij alle uithoeken van de wereld zien’-foto’s, de ‘ik kan niet stilzitten en doe elke dag nieuwe dingen’-posts en de ‘dagelijkse sleur is voor watjes’-verhalen. En dan zijn er nog de quotes als ‘you only have one life, make it count’, of ‘make it happen’.
Ik had nu ook aan een berg kunnen hangen
En dan zit ik hier zo in mijn leesstoel van: help. Want door al die verhalen en quotes krijg ik het gevoel dat ik het leven niet ‘hard’ genoeg leef. Raak ik ineens in paniek omdat ik niet allerlei kansen benut. In plaats van breien, had ik nu ook aan een berg kunnen hangen, of een rondje om de wereld kunnen fietsen, of zesduizend kilometer kunnen lopen op blote voeten. Over FOMO gesproken.
Gelukkig blijft dat gevoel van paniek nooit echt lang hangen. Omdat ik weet dat ik helemaal niet aan een berg wil hangen. En zo veel fietsen en wandelen lijkt me maar vermoeiend. Dan kijk ik weer even bij mezelf naar binnen in plaats van naar social media posts en concludeer ik tevreden: voor mij is een simpel leven al avontuurlijk genoeg.
Meer lezen
- Op @tobehonestnl illustreert en schrijft Bente over mental health en langzaam leven.
- Bente schreef ook een columnserie over introvert zijn: Dagboek van een introvert.
Tekst Bente van de Wouw
