De Amerikaanse schrijver Susan Cain pleit ervoor in haar nieuwe boek Bitterzoet: er mag meer ruimte komen voor melancholie, verdriet en verlangen.
In een maatschappij waarin geluk het hoogst haalbare doel is, zijn we er een beetje huiverig voor geworden: emoties zoals verdriet. Cain vertelt in een interview in Trouw dat altijd maar opgewekt zijn, onzin is, maar dat we het onszelf aangeleerd hebben om minder fijne emoties geen ruimte te geven.
Cain in het artikel: ‘Verdriet hebben we gereserveerd voor een klein aantal duidelijk omschreven plekken en tijdstippen. Als je een naaste hebt verloren, is het oké om daar een tijdlang over te praten. Daarna niet meer. Misschien kunnen mensen op sommige hoekjes van de sociale media praten over hoe ze zich echt voelen. Vaker camoufleren we dat allemaal.’
Geluk is niet maakbaar
Volgens de schrijver komt dat vooral omdat we ons schamen. En dat blijkt zo diep te zitten, dat we het vaak niet eens doorhebben. Die schaamte ontstaat omdat we denken dat geluk maakbaar is. Ben je even niet gelukkig, dan ligt dat vast aan jezelf. En daar lopen we liever niet te koop mee.
Maar toch, pijn mag er zijn. Net als melancholie. Cain: ‘Melancholie kan leiden naar creativiteit, verbinding met elkaar en de wereld, en zelfs ervaringen van transcendentie. […] Wij zijn schepsels die geboren zijn om pijn te transformeren tot schoonheid.’
Meer lezen
- Waarom we ‘niet gelukkig zijn’ als onderdeel van het leven mogen zien.
- Introvert zijn: wat houdt het in en hoe ga je ermee om?
- Deze jongeren leefden een week zonder social media.
Tekst Bente van de Wouw Bron Trouw Fotografie Kilarov Zaneit/Unsplash.com
