Een pluktuin beginnen met Rachel: tijd om te plukken (5)

Flow’s Rachel wordt ontzettend blij van de lentemaanden, zonnestralen én bloemen plukken. Daarom probeert ze de komende maanden de Pluktuin zadenbox van Plukatelier uit.

De afgelopen maanden heb ik van alles zien gebeuren in de tuin. Van een lege zandgrond veranderde de tuin namelijk langzaam in een kleurrijke bloemenzee. Ik denk dat ik daarom aangekomen ben bij het laatste blog in deze reeks. Het bloeit volop in de tuin en ik heb de afgelopen tijd lekker kunnen plukken.

Elke keer als ik thuiskwam nadat ik een aantal dagen bij mijn vriend had doorgebracht, zag de ‘bloemenborder’ er weer anders uit: een klaproos ontvouwde zich, de zonnebloemen waren me voorbij gegroeid en de korenbloemen verschenen in de mooiste kleuren. Het kan met warm weer zelfs zo zijn dat je in een dag al verschil ziet. Zag je ’s ochtends nog een knop, ’s avonds kon het alweer een bloem zijn. Het liet me weer inzien hoe wonderlijk de natuur kan zijn.

Een bijzonder bosje

Zoals ik al in een eerder blog schreef, keek ik stiekem al het hele proces uit naar dat ene moment: het maken van de boeketjes uit mijn eigen bloementuin. Eindelijk was het moment daar. Ik ging met een schaar de tuin in en plukte van alles wat. Zo ontstond er al snel een kleurrijk boeketje. Even omwikkelen met touw en klaar om weg te geven. Mijn moeder en oma waren de gelukkigen.

Net voordat we naar ons vakantieadres vertrokken, ging ik nog even met een bosje langs bij opa en oma. Oma heeft al een tijdje de ziekte van Parkinson en praten wordt steeds lastiger. Ik vond het dan ook bijzonder om te horen dat ze nog de naam van een van de bloemen in het boeketje wist op te noemen en dat ze de bloemetjes zo mooi vond. Zo fijn om spontaan een bosje verse bloemen voor iemand mee te kunnen nemen.

Het bosje voor mijn moeder overleefde de reis richting Zeeuws-Vlaanderen en staat nu op de campingtafel te shinen. En of ik volgend jaar weer ga zaaien? Ik ben er bijna zeker van.