Hoe moet dat ook alweer, ontspannen? Bente (23) heeft haar eigen online magazine en werkt onder meer als online editor bij Flow. Ze wil van een bijna-burn-out naar een leven met minder stress. Ze schrijft elke vrijdag over haar weg hiernaartoe.
Sinds augustus heb ik de wens om te starten met yoga. Ik heb al maanden het gevoel dat mijn hoofd en lichaam los van elkaar handelen en dat de communicatie tussen die twee lang geleden verbroken is. De belofte van yoga – weer in contact met je lichaam komen – spreekt me daarom enorm aan.
Maar in augustus was ik er nog niet klaar voor. Tien minuten stilliggen zonder te hyperventileren lukte me niet, laat staan een uur lang naar mijn ademhaling luisteren.
Nu, zes maanden en vele pieken en dalen verder, durf ik de stap te zetten. Op een zondagmiddag begeef ik me naar de plaatselijke yogaschool voor een introductieles.
Het is maar 400 meter lopen. Toch voel ik tijdens dat korte stukje hoe mijn ademhaling versnelt. De paniek neemt toe zodra ik over de drempel van de yogaschool stap. Terwijl de rest van het groepje van de thee nipt die klaarstaat, denk ik aan manieren waarop ik kan vluchten. Toch blijf ik. Ik zal altijd spanning hebben bij het proberen van nieuwe dingen; wegrennen is dan niet per se de beste optie. Ik loop dus braaf de zaal in en ga zitten.
De eerste paar minuten moeten we stil op de mat liggen en nergens aan proberen te denken. De vraag over hoe ik zo stil mogelijk de zaal weer kan verlaten, krijg ik jammer genoeg mijn hoofd niet uit. Hoewel ik rustig zou moeten worden, voel ik steeds meer frustratie.
Totdat we een voorstelrondje doen en ik vertel over mijn situatie. Dat ik in een bijna-burn-out zit en last heb van hyperventilatie. Tot mijn verbazing zie ik meerdere mensen knikken. Ze herkennen mijn verhaal. Ook de yogaleraar begrijpt het volkomen. Zelf heeft hij ook een burn-out gehad. Door die openheid van de groep voel ik me meer op mijn gemak.
Ik vergeet mijn ademhaling en doe oefeningen waarvan ik niet eens wist dat ze mogelijk waren. De yogaleraar zegt dat het niet draait om presteren, maar om lief voor jezelf zijn. “Ga niet iets doen wat je niet fijn vindt, alleen omdat je het anderen wel ziet doen.”
De laatste minuten zijn weer bedoeld voor stilte. Ik merk dat mijn hart minder snel tekeergaat, mijn ademhaling is weer normaal. Wat een verschil met een uur geleden. Als ik mijn yogamatje oprol en weer naar buiten mag, wil ik eigenlijk niet meer weg. Volgende week ga ik weer.
- Je kunt ook de andere blogs van Bente lezen over ontstressen.
