Ontstressen met Bente: lief dagboek

Hoe moet dat ook alweer, ontspannen? Bente (23) heeft haar eigen online magazine en werkt onder meer als online editor bij Flow. Ze wil van een bijna-burn-out naar een leven met minder stress. Ze schrijft over haar weg hiernaartoe.

Ik ben altijd groot fan geweest van het dagboek. Op mijn achtste begon ik er een en sindsdien heb ik er heel wat versleten. En hoewel de onderwerpen wat verschoven zijn (een pasfoto van mijn nieuwste verkering of een tekening van mijn huisdier zul je er niet snel meer in vinden), pen ik nog steeds mijn gedachten neer als ik daar behoefte aan heb.

Ook tijdens mijn burn-out keer ik regelmatig naar mijn schriftje terug. Omdat het troost biedt, maar ook om inzichten te krijgen. Want dat is het ding met herstellen. Je hebt niet altijd door dat je vooruitgang boekt, totdat je stukken terugleest en het tegendeel bewezen wordt.

Hoe fijn ook, toch gaat er iets aan me knagen als ik af en toe terugblader. Want al snel ontdek ik een patroon: ik schrijf alleen als ik me rot voel. Heb ik een goede dag, of een goede week, dan neem ik niet de moeite om dat vast te leggen.

Lees ook: Dagboek van een introvert #25: 6 worstelingen die je herkent als hoogsensitieve introvert

“Misschien moet je ook schrijven als je je goed voelt,” zegt een vriendin als ik het met haar bespreek. “Dan is het wat meer in balans én leuker om terug te lezen.” En hoewel ik het helemaal met haar eens ben, lukt het me de volgende weken niet om in een goede bui iets op te schrijven. Ik kom er gewoon niet aan toe.

Tot ik op een dag een pakketje ontvang. Als ik het openmaak, vind ik een gloednieuw notitieboekje. Het kleine boek der grootse avonturen, staat er binnenin geschreven. Op het kaartje dat erbij zit, herken ik het handschrift van mijn vriendin. Met soepele letters schrijft ze dat het boekje bedoeld is voor al mijn positieve gedachten en belevenissen. Ik vind het zo’n mooi gebaar dat ik besluit er deze keer wél moeite voor te doen.

Sindsdien schrijf ik er iedere avond in voordat ik naar bed ga. Soms zijn het twee regels, vaak een hele bladzijde. Er staat zelfs een tekening van mijn huisdier in, omdat ik er zo blij van word. Zo gek was die achtjarige ik nog niet.