Op vakantie zonder plannen: kan dat nog?

Door het bekijken van een oude vakantiefoto van haar opa en oma − waarop ze zonder plan vooraf met de motor op reis zijn − verlangt journalist Jeannette Jonker ook naar een vakantie op de bonnefooi. Kan dat eigenlijk nog: wel zien waar de dag je brengt?

Als vriendinnen en familie vakantieplannen maken en vragen naar de mijne, breekt het zweet me vaak uit. Waarom moeten we maanden van tevoren al bedenken waar we naartoe gaan? Ik weet dat vaak niet, twijfel langdurig en zou veel liever last minute willen beslissen. Maar ik weet ook: als ik wacht, zijn alle leuke plekken bezet, en daarom boek ik een zomervakantie toch vaak veel eerder dan ik zou willen.

Afgelopen zomer zag ik, kort na het overlijden van mijn opa, een geweldige vakantiefoto van hem met mijn oma. Ze zitten op de motor en samen met hun vrienden zijn ze onderweg naar het zuiden van Europa. Zij twijfelden nooit eindeloos over de bestemming of over welk hotel ze moesten kiezen. Zonder voorbereiding en zonder torenhoge verwachtingen, stapten ze op de motor. Ze zagen wel en voelden zich vrij.

Herinneringen

Hennie Marechal (nu 84) is de enige van het gezelschap van toen die nog leeft. Vanaf haar twintigste is Hennie bevriend geweest met mijn opa en oma, en ze vertelt me enthousiast hoe ze een aantal keer met elkaar op pad gingen. Hennie herinnert zich nog veel van deze reizen: “In 1952 reden we door Oostenrijk. We waren onderweg naar de Wolfgangsee, het was voor mij de eerste keer dat ik naar het buitenland ging. Mijn man en ik waren net getrouwd en gingen vaak op pad met de motor, samen met jouw opa en oma.”

Lees meer Krijg alvast een sneak peek van Flow 7

“In die tijd was dat best bijzonder, bijna niemand ging op vakantie en zeker niet naar het buitenland. Je kreeg nauwelijks vakantiegeld en had ook niet zo veel vakantiedagen. Wij spaarden een heel jaar lang voor deze trip door elke week een bedrag in een spaarpotje te stoppen. De reis zelf duurde drie dagen: de eerste dag reden we tot Maastricht. Vooraf reserveren deden we niet, je kon altijd wel ergens slapen. Meestal werd het een pension of een goedkoop hotel. Onderweg kwamen we bijna geen andere toeristen tegen.”