‘Ik kom uit een gezin waar weinig geld was en maak nu kunst van restmateriaal’
Nompumelelo maakt kunst met hout. Vanuit haar bescheiden jeugd ontwikkelde ze een vindingrijke stijl waarmee ze intuïtie en duurzaamheid samenbrengt in kunst.
Wat ben je aan het doen?
“Ik maak wandsculpturen van resten hout en touw. Het hout krijg ik van een bevriende meubelmaker. Het zijn stukken waar net geen plank of kastje meer uit kan worden gemaakt, maar die nog goed te gebruiken zijn. Het touw had ik zelf nog van toen ik wandhangers maakte, na mijn carrière als modestylist. Toen die vriend vertelde dat hij zijn houtresten wegdeed, kwam alles mooi samen.”
Hoe verliep jouw pad hiernaartoe?
“Een modecarrière was mijn meisjesdroom, creatief zijn, met mijn handen werken. Maar op de modeacademie begon het te wringen. Ik werd onzeker en was vooral bezig met wat ik dacht dat van mij werd verwacht in plaats van wat ik zelf wilde. Na de academie dreef ik bovendien af van het maken en zat ik steeds vaker te vergaderen. Na veel vallen en opstaan liep ik vast. Het was tijd om een andere weg in te slaan: ik ging geometrische wandhangers maken, een combinatie van macramé en weven. Maar in creatief opzicht was het geen winst – al snel voelde het als productiewerk. Zo ontstond Studio Nom, een afkorting van mijn naam, Nompumelelo. In Swaziland, waar ik ben geboren, betekent dat ‘Moeder van vrijheid’.”
Waarin zit jouw grootste plezier nu?
“Ik kom uit een gezin waar weinig geld was, dat maakt je vindingrijk. Zo wilde ik als kind dolgraag een barbiehuis, maar dat zat niet in de portemonnee, dus maakte ik het zelf met wat ik om me heen vond. Dat maakte me trots: kijk eens, ik kan mezelf redden. Die manier van denken komt nu terug in mijn werk. Het helpt me erop te vertrouwen dat alles mogelijk is. Ik werk graag met materiaal met een geschiedenis, dat butsen, deukjes en schaafwonden heeft, net zoals mensen hun butsen hebben. Daar moet je het nu eenmaal mee doen.”
Wat is iets van jou waar je het mee moet doen?
“Dat ik perfectionistisch ben, een denker. Ik start vanuit mijn hoofd en zie precies voor me hoe iets moet worden. Maar als het dan anders werkt, moet je schakelen en vertrouwen op je intuïtie. Juist dat vind ik vaak lastig. Ik begon daarom een project voor mezelf, Nurture Intuition, om die intuïtie te voeden, om te doen zonder te overdenken. Zekerheden loslaten zit niet in mijn karakter, maar mijn hart wil daar wel heen. Dat is nu mijn uitdaging.”
Want wat levert dat op?
“Wat ik maak, is wat ik ben. Mijn perfectionisme is ook mijn kracht, voor de geometrische vormen die ik maak, moet je heel precies werken. In mijn manier van expressie zie je mij terug. Om hier te komen, en op mijn eigen voorwaarden kunst te maken, was een zoektocht. Maar elke stap is nodig geweest. En wie weet: misschien is dit ook maar een tussenstap. Ik durf er in elk geval op te vertrouwen dat er voor mijn werk een plek is.”
Meer lezen
- Kunstenaar zonder taboes: het leven van Tracey Emin.
- ‘Het is leuk omdat het tijd kost’: Loji maakt borduurkunst op jute.
- Het roer om: kunstenaar Renske verhuisde van Friesland naar Bonaire.
Gepubliceerd op 26 juli 2025
