Milder kijken naar anderen
Door je in te leven in de ander, komt alles in een milder licht te staan. Dat opent deuren voor beter contact met anderen en is ook prettig voor jezelf, ervaart journalist Otje van der Lelij.
Toen ik elf jaar was, liet een vriendinnetje een foto van mij aan haar oma zien. De oma keek er aandachtig naar en zei: “Wat een ontzettend lelijk meisje.” Mijn vriendin vertelde me dit lachend, maar ik was een week niet voor de spiegel weg te slaan. Was ik echt zo lelijk? Mijn ouders zeiden dat ik ‘erboven’ moest staan als anderen gemeen deden, dat ze gewoon jaloers waren. Waarna ik dacht: jaloers, waarop dan? Nog steeds draait mijn maag om van denigrerende opmerkingen, roddels en haatberichten op internet. Na al die jaren heb ik nog geen eelt op mijn ziel. Wat me wel helpt om vervelende aanvaringen minder persoonlijk te nemen, is empathie. Door me in te leven in de ander lukt het me vaak wél om ‘erboven’ te staan.
In je eigen hoofd
“Niemand vindt het leuk om negatief te worden beoordeeld,” zegt Roos Vonk, hoogleraar sociale psychologie aan de Radboud Universiteit Nijmegen. “Ook mensen die stoer vertellen dat ze zich niks van anderen aantrekken, worden door onaardige opmerkingen en afwijzingen geraakt. In onze evolutionaire geschiedenis hebben we altijd in groepen geleefd. Als je werd verstoten, overleefde je het niet. Het was van levensbelang om erbij te horen en geaccepteerd te worden.”
Volgens Vonk verschillen mensen wel van elkaar in wáár ze gevoelig voor zijn. Als je er graag goed uitziet, komt een rotopmerking over je uiterlijk harder binnen dan bij iemand die niks om zijn looks geeft. En staat intelligentie bij jou hoog in het vaandel, dan steekt het als anderen je oppervlakkig noemen. Begrijpelijk dus dat ik me als onzeker pubermeisje, dat veel met haar veranderende lichaam bezig was, vrij makkelijk uit het veld liet slaan door die bitchy oma.
