Het is menselijk om je in de winter somber te voelen en meer rust te willen. Zo laat je het toe

winter

Ja, de winter kan koud en donker zijn. Maar ook cosy en troostrijk. Journalist Annemiek Leclaire komt graag op adem in dit seizoen.

De winter is best een lastig seizoen. De vermindering van zonlicht wordt
in verband gebracht met somberheid, door de lagere temperatuur moeten we meer moeite doen om ons warm te houden en alles speelt zich binnenshuis af. Maar volgens de Canadese auteur en coach Krista O’Reilly-Davi-­Digui, van wie ik de naam hier even praktisch terugbreng tot ‘Krista’, doe ik de winter tekort.

Ik heb haar benaderd omdat ik dit jaar van de winter iets moois wil maken, maar hoe doe ik dat? Ik ken Krista van Alifeinprogress.ca, de site waarop ze ‘seasonal living’ ­promoot. Voor haar betekent dat: meebewegen met het ritme van de jaargetijden. Wat moet ik me voorstellen bij zo’n ritme, vraag ik haar.

Ze mailt vanuit Alberta: ‘De wisseling van de seizoenen heeft door veranderingen in temperatuur en licht niet alleen invloed op het leven buiten, op wat we eten, wat we dragen, welke activiteiten we ondernemen, maar ook op onze binnenwereld. De natuurlijke cyclus van ­ontspruiten, tot bloei komen en weer vergaan die door de draaiing van de aarde ontstaat, heeft een parallel met ons eigen leven.’

Oefening in kaalheid

Het klinkt niet vrolijk, maar de winter is volgens haar een ‘oefening in kaalheid’. ‘In de winter zien we de authentieke schoonheid van de wereld, ontdaan van kleur, glans en comfort. Alles is ontmanteld en zonder enige pretentie.’ Dit is volgens Krista een goed moment om na te denken over wat werkelijk van waarde is. Ze geeft een andere mooie oefening: ‘Houd in de gaten waar het licht vandaan komt. Let op kaarslicht, maanlicht, fonkelende kerstverlichting, de glinstering van vers gevallen sneeuw.’

Diepgang, intuïtie en vernieuwing, dat zijn woorden die bij de winter horen volgens auteurs die veel schrijven over ‘seasonal living’. De donkerte en kou vertragen, en daardoor keren we letterlijk en figuurlijk naar binnen. In dit seizoen, stelt bijvoorbeeld de Indiase filosoof Anand Baskaran, wil je kunnen rusten, je bezinnen en energie voor het voorjaar opbouwen.

Zo kan dat wat in de kiem al aanwezig is – een nieuw plan, een nieuwe koers – een paar maanden later boven de grond komen, net als in de natuur. ‘Het zaad dat in de herfst is geplant, ontkiemt in de lente,’ schrijft Baskaran op de site van New Acropolis, een internationale filosofische organi­satie. ‘Het is misschien voor het oog onzichtbaar, maar in de winter is het onder de grond een drukte van jewelste, met wortels die zich diep onder de grond verspreiden.’

Het zou fijn zijn als we daadwerkelijk zouden mogen rusten

“Seizoenen hebben een eigen energie en roepen eigen vragen op,” zegt filosoof Joke J. Hermsen. Ik bel haar als ze in haar huis in Frankrijk werkt aan een nieuw boek. “In de herfst betreuren we dat de zomer voorbij is. Die melancholie wordt prachtig aangelicht door alle kleuren van de herfst, de natuur schittert nog één keer. Als de bladeren vallen, gaat die weemoed over in de berusting die bij de winter hoort.”

Het is volgens haar heel menselijk om in dit seizoen wat somber te worden. “We zien voortdurend de zwarte silhouetten van de bomen en de straten zonder blad, we ervaren het korte licht in de natuur. Dat doet iets met ons. Het zou fijn zijn als we daadwerkelijk zouden mogen rusten, een uurtje later kunnen beginnen of stoppen op kantoor, maar we worden geregeerd door de neutrale kloktijd die geen rekening houdt met de ervaring van tijd – en doet alsof alle uren, alle dagen, alle seizoenen precies gelijk zijn.”

Meer lezen

Tekst Annemiek Leclaire  Collage Valeria Puzzovio
Gepubliceerd op 20 januari 2024

Promotional image

Van mental health tot goed nieuws

Flow nieuwsbrief

Wil je nog meer verhalen van Flow? Twee keer per week versturen we een mail met nieuwe artikelen.

SCHRIJF JE IN