Gadija heeft een beautylijn met natuurlijke, Marokkaanse ingrediënten

Gadija Amghar uit Heemskerk interesseerde zich altijd al voor de kruiden uit het land waar haar roots liggen. Inmiddels heeft ze een beautylijn met natuurlijke ingrediënten uit Marokko.

In hoeverre staat Marokko dicht bij je?

“Ik ben geboren in Nederland, maar mijn beide ouders komen er vandaan. Vroeger gingen we in de zomer vier, vijf weken naar Marokko. Vanaf mijn dertiende begon ik me te interesseren voor de winkeltjes met kruiden daar. De geuren, de medicinale werking, het fascineerde me. Nog steeds staat mijn huis vol potten kruiden.”

Wat zijn typisch Marokkaanse ingrediënten?

“Argannoten bijvoorbeeld. Die groeien maar op één plek: in het zuiden van Marokko. De olie uit de eerste koude persing is rijk aan vitamine E. Gunstig voor een droge huid of droog haar, tegen eczeem, acne en littekens. Als ik hier in Nederland vroeger een potje crème kocht, zag ik allerlei ingewikkelde ingrediënten op het etiket staan. Waar was dat voor nodig?

In 2016 stapte ik samen met mijn vader in mijn Fiat 500 en reden we naar Marokko, op zoek naar zuivere arganolie. We kwamen uit bij een fabriekje in het zuiden, en zagen hoe elke noot met een steen werd opengebroken. Alleenstaande Berbervrouwen, weduwen en gescheiden moeders deden het werk. Die verdienden op die manier wat bij, want een uitkering bestaat simpelweg niet in Marokko. Er werd hard gewerkt, maar ook gekletst en gezongen. Toen ik in dat fabriekje stond, wist ik meteen: hier wil ik mijn olie laten persen.”

Je bent vijf jaar verder, hoe gaat het nu?

“Sinds 2018 is mijn webwinkel online. Ik werk er nog naast, al mijn geld gaat erin. Maar als mensen blij zijn en bij me terugkomen voor een nieuw flesje olie, krijg ik nog steeds een boost. Ik doe het stap voor stap.”

Heeft het je band met Marokko versterkt?

“In mijn denken ben ik typisch Nederlands denk ik: heel nuchter. Maar sinds 9/11 heb ik het gevoel dat ik hier meer als ‘Marokkaan’ word gezien, als gast, dan als iemand die in Nederland hoort. Daar kan ik best verdrietig om zijn. Vanaf het moment dat ik Marokko binnenrijd, voel ik me welkom, en besef ik dat het juist een enorme rijkdom is om twee talen te spreken en twee culturen te hebben.”