Mis ik iets? Vraagt Irene zich voortdurend af als ze de zoveelste juichende wintersportfoto van vrienden op Facebook ziet. Na jarenlang onrust en een knagend gevoel omdat ze nooit op wintersport gaat, heeft Irene dit jaar eindelijk rust. Dankzij collega’s en vriendinnen die openlijk durven zeggen: nee, wintersport is niet per se leuk.
Ooit heb ik het gedaan. Ik was zestien en mocht met mijn toenmalige vriendje en zijn familie mee. Op wintersport. Cool vond ik dat. En blij dat ik nu ook eindelijk kon zeggen dat ik had geskied. Onverdeeld positief was ik echter niet na de vakantie. De heenweg met sneeuwstorm was een hel, de skilift eng, en de hele familie blééf maar opnieuw de berg op gaan, terwijl ik dacht: het is welletjes voor vandaag, kom maar op met die gluhwein. Verder herinner ik me veel spierpijn, en ik vond het dus prima dat er jarenlang nooit meer een wintersport op mijn pad kwam. Maar de laatste jaren is het helemaal raak. Het lijkt wel of iedereen gaat skiën. En ik ben me in de loop der jaren steeds meer opgelaten gaan voelen. Ik heb het gevoel dat ik mijn kinderen iets onthoud en een enorme kans op het ultieme geluksgevoel misloop. En dan begint dat knagende getwijfel weer.
Tot afgelopen week. Toen sprak ik ineens allemaal mensen die mij van mijn wintersportschuldgevoel hebben afgeholpen. Een collega die jaren was geweest, durfde nu eindelijk aan zichzelf toe te geven dat ze helemaal niet zoveel aan vindt en geen zin meer heeft in dat gesleep met zware ski’s. En een vriendin vertelde dat haar man en kids binnenkort gaan, maar dat zij heeft besloten thuis te blijven met als reden: ik houd niet van kou. En dan was er nog de vriendin die vertelde dat ze haar kids laat snowboarden maar zij lekker boeken gaat lezen (en oké, af en toe een wandeling maakt in de sneeuw). Op wintersport zonder dat sportdeel dus. Hmm, dat klinkt zo gek nog niet. Is hier al een woord voor? Ik stel voor dit winterrust te dopen. Ga jij nog op winterrust? Oh, dat klinkt fijn!
Irene is samen met Astrid creative director van Flow. Elke vrijdag schrijft ze over hoe ze de lessen uit verschillende mindfulness-trainingen toepast in haar daily life. Ze woont in Haarlem met haar kinderen (co-ouderschap) van 10 en 13.
