Mindful met Irene (33)

Irene ging voor het eerst in acht jaar op vakantie als samengesteld gezin. Alles leek ideaal. Tot het animatieteam op volle toeren ging draaien.

Vakantie. Wie dit blog volgt, weet dat ik sinds de scheiding een beetje zoekende ben hoe die in te vullen. Want als er dan niet meer die gezinsvakantie is (mijn ideale plaatje: met HET gezin op de camping in Frankrijk), wat is dan wel leuk? Ik testte afgelopen jaren alles: de thuisblijfvakantie, de kamperen-alleen-met-de-kids-vakantie, de vriendje-komt-langs-terwijl-ik-vakantie-vier-met-de-kinderen-vakantie, de samen-met-ex-en-kinderen-vakantie en de met-ook-gescheiden-vriendin-en-haar-kinderen-vakantie. Tijdens alle vakanties waren er leuke en minder leuke dagen en uiteindelijk was ik toch altijd blij.

Maar ergens knaagde er toch nog iets: want ik had de ultieme vakantievorm nog niet gevonden. Dacht ik. En stiekem geloofde ik dat de samengestelde gezinsvakantie het ultieme geluk zou brengen. Ik opperde het eens bij Nieuwe Liefde, we wachtten een jaartje, en toen was het afgelopen meivakantie ineens zo ver. Met z’n allen (samen vijf kinderen!) gingen we naar Griekenland. Voorzorgsmaatregel: allebei een eigen appartement.

Collega’s en vriendinnen hielden het op dag één al niet meer van de spanning (wat leven ze toch lief mee) en appten dus al snel: HOE GAAT HET? Ik appte blij terug: ‘Het is heerlijk, het gaat allemaal heel goed, ik ben gelukkig!’ Want het resort was mooi, de zon scheen, de kinderen konden het prima met elkaar vinden en ik keek gelukzalig vanuit mijn balkon over zee.

Maar toen kwam dag twee. Er waren bussen vol Duitsers. En tieners die ineens liever in de lobby lagen met hun iPhone dan te gaan zwemmen. Er was lawaaiige animatie. Een bewolkte ochtend. Een geplande romantische ochtendwandeling die in het honderd liep omdat Nieuwe Liefde zich nog eens had omgedraaid in plaats van op te staan. En toen was ik boos en verdrietig. Chagrijnig en teleurgesteld. En miste de gezinsvakantie, die in mijn herinnering altijd soepel en prima verliep. Ik ging wandelen, mediteren, dacht nog eens terug aan hoe perfect die gezinsvakanties nou eigenlijk écht waren geweest (ai, had ik ze misschien geromantiseerd?), en onderzocht wat er gebeurde in mijn hoofd.

Na een paar uurtjes dreven letterlijk de wolken weg, brak de zon door, en ging het ook in mijn hoofd beter. Ik had weer een mooie les geleerd en moest lachen om mezelf. Ook de samengestelde gezinsvakantie is sommige momenten leuk en sommige momenten minder leuk. Goh, dat had ik toch ook wel van tevoren kunnen bedenken. Maar ach, een Grieks strandje is best een fijne plek om zo’n wijze les te leren.

Irene is samen met Astrid creative director van Flow. Elke vrijdag schrijft ze over hoe ze de lessen uit verschillende mindfulness-trainingen toepast in haar daily life. Ze woont in Haarlem met haar kinderen (co-ouderschap) van 10 en 13.

mindfulirene33

Promotional image

Van mental health tot goed nieuws

Flow nieuwsbrief

Wil je nog meer verhalen van Flow? Twee keer per week versturen we een mail met nieuwe artikelen.

SCHRIJF JE IN