Irene (46) is samen met Astrid de oprichter van Flow. Ze woont met haar kinderen (9 en 13, co-ouderschap) in Haarlem. Ze schrijft elke vrijdag over hoe ze de lessen uit verschillende mindfulness-trainingen toepast in daily life.
Dat plaatje in je hoofd. Daar heb ik lang last van gehad. Mijn plaatje zag er zo uit toen ik dertien was: ik zou een goede baan hebben, iets in de journalistiek, wonen in een Villa Kakelbont-achtig huis, zo rond mijn dertigste trouwen, een jongen en een meisje krijgen en elke zomer op een Franse camping tevreden mijn jaar overzien onder het genot van een Frans slobberwijntje.
Het goede nieuws: dat plaatje lukte (oké, op die Villa Kakelbont na). Het slechte nieuws: dat duurde maar even. Want in al dat streven naar het perfecte plaatje was ik wel een beetje mezelf voorbij gehold, waren er wat scheurtjes in die relatie gekomen, was het leven uiteindelijk helemaal niet zo soepel lopend als ik ooit had bedacht en nou ja, voor ik het wist, was ik gescheiden en een single mom van kids van twee en zes.
Inmiddels is het zeven jaar geleden en natuurlijk waren er veel praktische kwesties waar ik tegenaan liep, maar eigenlijk was één ding het allermoeilijkst. Dat was het loslaten van dat plaatje in mijn hoofd. Ik heb er lang tegen gevochten en wel een miljoen keer gedacht: maar ik wil dit helemaal niet. Tot ik na heel veel mindfulness-cursussen en -boeken eindelijk rust vond. Het is zoals het is, is een mooie mindfulness-gedachte. Lang kon ik er niets mee. Tot ik het echt ging voelen. En merkte dat als ik naar mijn leven keek, zonder het af te zetten tegen dat oorspronkelijke ideaalbeeld, mijn leven er best heel mooi uitzag.
Tevreden zat ik dus deze zomer met mijn kinderen in Valencia. Terwijl we op ons dakterras zaten te lezen dacht ik aan dat plaatje van die camping. Even voelde ik toch iets sips opkomen, want jee, ik zat dus niet met mijn gezin op die leuke Franse camping… Maar toen gingen we tapas eten, struinden we door kleine straatjes, bezochten we een prachtig kerkje en namen we ook nog een duik in de zee. En ik realiseerde me dat dit plaatje nooit in mijn hoofd had gezeten, omdat ik niet wist dat zo’n vakantie ook bestond. Weg was mijn sipheid. En het plaatje is steeds verder op de achtergrond. Het leven is nu. En is goed zoals het is.
Illustratie Marloes de Vries
