Irene (46) is samen met Astrid de oprichter van Flow. Ze woont met haar kinderen (9 en 13, co-ouderschap) in Haarlem. Ze schrijft elke vrijdag over hoe ze de lessen uit verschillende mindfulness-trainingen toepast in daily life.
Het mooie aan gescheiden zijn, is dat ik het leven veel bewuster leef. Als ik terugkijk, nam ik vroeger zo veel voor lief en nu denk ik zoveel bewuster na over hoe ik mijn tijd invul. Vooral de tijd met mijn kinderen is kostbaar geworden nu ze voor vijftig procent bij hun vader wonen. Als ze er zijn, probeer ik me aan ze te laven. Kijk ik echt naar ze, bespeur de kleine veranderingen in hun gezicht. Neem ik de tijd om hun vragen te beantwoorden over grote en kleine kwesties in plaats van al half op mijn telefoon kijkend te roepen: ‘Dat is nou eenmaal zo’ en verder te gaan met appen en facebookberichten checken. Nou ja, ik ben geen wondermens geworden en zie heus wel wat verbeterpuntjes, maar ik ben blij dat het me over het algemeen lukt de tijd die ik van ze mis in te halen, zodat ik uiteindelijk, als ze dan ooit het huis uit gaan, niet het gevoel heb dat ik minder tijd met ze heb gehad dan in een traditioneel gezin.
Eigenlijk heeft het gescheiden zijn me enorm van de doe-modus in de zijn-modus geholpen. En da’s een van de belangrijke lessen binnen mindfulness. Jon Kabat-Zinn (grondlegger van mindfulness) beschrijft het in het boek Mindfulness voor beginners zo: ”Het grootste deel van ons leven worden we opgeslokt doordat we van alles doen: dingen voor elkaar krijgen, haasten van het een naar het ander, multitasken – proberen verschillende ballen tegelijkertijd in de lucht te houden. Mindfulness herinnert ons eraan dat het mogelijk is, met behulp van aandacht en bewustzijn, over te stappen van een doe-modus naar een zijn-modus. Dan kan wat we doen, voortvloeien uit wie we zijn en veel meer geïntegreerd en effectiever zijn.”
Of ’t allemaal zo effectief en geïntegreerd is weet ik niet, maar ik ben steeds vaker gewoon lekker aan het zijn. En kijk dan met verbazing naar mijn zoon, die zonder enige theoretische mindfulness kennis ook dat ”gewoon zijn” elke dag volop in de praktijk brengt. Maar bij hem heet het dan puberteit geloof ik.
Illustratie: Marloes de Vries