Irene (46) is samen met Astrid de oprichter van Flow. Ze woont met haar kinderen (9 en 13, co-ouderschap) in Haarlem. Ze schrijft elke vrijdag over hoe ze de lessen uit verschillende mindfulness-trainingen toepast in daily life.
Een tijdje terug ging ik een fiets kopen. Ik had er al bijna een op internet besteld, toen nieuwe-liefde (hoe lang blijf ik hem zo noemen?) vond toch dat ik heus moest proefrijden. En ik vond dat hij best gelijk had, maar wilde dat eigenlijk niet toegeven. Want een van de voordelen van het gescheiden zijn, is dat ik tegenwoordig zo lekker snel kan beslissen en vooral – op mijn manier. Vroeger, met ex, werd er eindeloos vergeleken en gekeken naar wat er het best uit de heuse Consumentenbond test kwam en dan kwam de prijsvergelijking in diverse winkels en dan wisten we het niet meer en besloten we ‘er nog even over te denken’.
Uiteindelijk voelde de aankoop nooit helemaal goed en vooral: het kostte veel tijd en duurde lang voordat er iets aangeschaft werd.
In een van de mindfulness lessen werd ik me bewust van dat patroon en hoeveel stress een beslissing nemen me zo gaf, en nam ik me voor het voortaan anders te doen. Dus toen ik voor het eerst alleen een ‘grote aanschaf’ deed, pakte ik het voortvarend aan: ik googelde op houten vloeren en woonplaats, schreef een adres op, reed naar een winkel op een industrieterrein en kocht een houten vloer. En voelde me zeer tevreden.
Nu vertrok ik dus met eenzelfde voortvarendheid naar een fietsenwinkel (de dichtstbijzijnde die open was op zondag), maar kreeg daar toch een dilemma. Ik testte drie fietsen uit en toen bleek degene die ik wilde 700 euro te zijn, terwijl ik me nou net had voorgenomen dat 600 mijn max was. Toen de verkoper niet wilde zakken zei ik niet: ‘Dat ik er nog even over wilde denken’, maar verzon ik een nieuw zinnetje: ‘Dan moet ik dat eerst even thuis overleggen’.
Dat voelde grappig, want er valt dus niets thuis te overleggen, maar de verkoper wist wel wat de gemiddelde meebeslisser thuis zegt. Die zegt dan namelijk: ‘Laten we nog even verder kijken’. Dat wilde hij natuurlijk niet laten gebeuren. Dus hij ging ineens akkoord met mijn prijs, ik haalde mijn pas door ’t apparaat en reed met een tevreden glimlach over mijn nieuwe inzichten over beslissingen nemen en hoe dat werkt in mijn hoofd en in die van de verkoper naar huis, met mijn gloednieuwe fiets achterin.
Illustratie: Marloes de Vries