Irene had ooit vliegangst, maar is nu blij met een vlucht van twaalf uur omdat dat haar eindelijk wat tijd voor zichzelf oplevert. Tot ze in de nieuwe KLM Dreamliner stapte…
In tegenstelling tot wat sommigen denken, ben ik zelf bepaald geen relaxt en mindful persoon. Ik worstel me soms door het leven en leer zelf veel van alle artikelen in Flow over angsten, de dingen nemen zoals ze zijn, controle loslaten en minder piekeren. Het gaat steeds beter gelukkig, want ja, ooit was het echt nog veel erger. Toen maakte ik me druk om alles, en dat werd zelfs zo erg dat ik niet meer durfde te vliegen. De dagen voor vertrek nam de paniek toe en als ik in het vliegtuig stapte, was ik één bonk stress. Ik zat de vlucht uit met zweet in mijn handen, was hyper alert, volgde alle geluiden en lette vooral veel op de stewardessen: zagen ze er normaal uit of hadden ze al door dat er iets mis was? Gelukkig ligt die periode ver achter me (dankzij een vliegangstcursus en een tijdje daten met een piloot ;-)).
Inmiddels is het zelfs helemaal omgekeerd. Ik heb tegenwoordig vooral zín om te vliegen. Juichend stapte ik dan ook vorige week in een vliegtuig naar Palm Springs (Californië) om onze nieuwe samenwerking met de Amerikaanse boekenuitgever Workman te promoten. Meer dan twaalf uur waarin ik niets anders kon doen dan zitten, lezen, muziek luisteren, film kijken en slapen. Alle weken ervoor waren zó druk. Deadlines, kinderverjaardagen, zorgen voor mijn moeder, ik had het gevoel dat iedereen me nodig had en dat er nooit een moment voor mezelf meer was. De vluchten van en naar Amerika leken me dus het walhalla. Zó veel tijd voor mezelf, zó veel tijd onbereikbaar zijn, zó veel tijd helemaal niets hoeven!
En toen was het zover. Ik stapte het vliegtuig in en nestelde me tevreden in mijn stoel in de Dreamliner van KLM. Fijn, zo’n nieuw vliegtuig, dat nog stiller en rustiger is, dacht ik. Ik vouwde het blauwe dekentje uit, kroop eronder, blies mijn nekkussentje op, stopte mijn e-reader in het vakje voor me en dacht: oooh dit is fijn! En toen nam de purser het woord. Hij kwam met een mededeling die ik nou net niet wilde horen: dames en heren, in deze Dreamliner hebben we wifi aan boord…