Spijt hoort bij ontspullen en is Astrid al vaak overkomen. Samen met Irene is ze de oprichter van Flow en elke dinsdag schrijft ze op ons blog over de zin en onzin van ontspullen.
Bij ontspullen hoort ook spijt. Je gaat allemaal een keer iets wegdoen waar je later gloeiende spijt van krijgt. In mijn geval was dat een bloesje, wit met groene stippen van fluweel erop geborduurd. Ik heb het aan op een foto voor Flow en als ik die foto zie denk ik nog steeds: aargh. Weggegeven in een vlaag van opruimwoede.
Ik heb het vaker als ik naar oude foto’s kijk. Dat ik denk: leuk stoeltje, waar is die gebleven? Oja uhm, in al mijn wijsheid weggegooid. Of weggegeven.
Zo heb ik ook ooit een zwart jasje van een of ander duur Deens merk weggegeven, waarbij ik zeker weet dat de ontvanger hem heeft doorgegeven. Of weggegooid, kan ook. Waar hij dan net even te prijzig voor was. Hier moet je nooit naar informeren bij de ontvanger. Hier moet je gewoon niet al te miezerig of kinderachtig over doen, dat hoort er nu eenmaal bij, bij ontspullen.
In boeken van de opruimgoeroes lees ik niets over spijt hebben. Misschien zijn ze allemaal al soort van verlicht en hechten ze inmiddels niet meer aan dingen. Ik vond een mooie quote dat je hier op van toepassing kunt laten zijn: Never regret something that once made you happy. Ooit vond je het leuk om iets weg te geven. Ooit was de ontvanger er oprecht blij mee. Dan was het goed zo. Marie Kondo zegt: “In Japan geloven we dat dingen opruimen gelukkig maakt.” Ik klamp me gewoon vast aan Marie, als ik weer eens spijt heb. Ik heb geen spijt. Ik ben gelukkig.
