De statistieken
Onlangs stuitte ik op een blogje van de Amerikaan Joshua Becker. Het heette: 21 Surprising Statistics That Reveal How Much Stuff We Actually Own. Ik liet me als alpha even afschrikken door het woordje statistics, maar het bleek toch een heel smakelijk stukje met nogal confronterende cijfers. Zo schrijft hij bijvoorbeeld:
* In een gemiddeld Amerikaans huis liggen maar liefst 300.000 spullen.
* Het gemiddelde Amerikaanse huis is de afgelopen 50 jaar verdrievoudigd in oppervlakte.
* En nog steeds huurt maar liefst één van de 10 Amerikanen een box, garage of iets anders als ‘storage’.
* Er komen jaarlijks meer van dit soort opslagbedrijven voor particulieren bij in Amerika dan Starbucks-vestigingen.
Dit triggerde me, omdat ik ook steeds meer mensen blijk te kennen die een garagabox als opbergplaats huren, of zo’n box bij een opslagbedrijf. En nee, er staat geen oldtimer in die garageboxen. En nee, dit zijn ook geen mensen die op een twee-kamerflatje wonen, maar mensen die een huis met drie verdiepingen én een vliering hebben. Ik fantaseer dan altijd wat ze er bewaren. Gekke blaadjes? Oude blootfoto’s? Een stoeltje van oma, te lelijk om in je kamer te zetten, te moeilijk om weg te gooien? Of ligt daar een jaargang afgedankte spullen te wachten op Koningsdag? Ik wed dat alles ongezien naar de vuilnis kan, eigenlijk. Er was toch zo’n regel met verhuisdozen? Als je ze na twee jaar nog niet hebt uitgepakt, kunnen ze ongezien weg. Maar misschien zie ik het helemaal verkeerd, en is zo’n garagebox een plek waar je op een zondagmiddag naar toe gaat om even lekker in je oude spulletjes te rommelen. Een soort tuinhuisje, maar dan voor verzamelaars.
Zelf hebben we eigenlijk ook een storage. Die heet bij ons schuur, maar die dient als dumpplek voor van alles, wat ons drukke zeurhoofd op een doordeweekse dag even niet weet op te lossen. Een kinderfiets die eigenlijk op Marktplaats moet, een oud matras, blikken verf die we ooit per se moesten bewaren al wist ik toen al dat dat nooit meer gebruikt zou worden, (ik had gelijk) en nog meer van die je-weet-maar-nooit zaken. Enfin, daar schreef ik al eens een blogje over, de afdeling je weet-maar-nooit van huisgenoot N.
Maar goed, dat opslaan van spullen dus. Een wonderlijk fenomeen. Overal in het land liggen in donkere garageboxen en op verlaten bedrijventerreinen spullen weg te kwijnen. Het heeft volgens mij enorm te maken met ons hamstergedrag. Ergens in ons hoofd zit nog het patroon dat je pas veilig bent als je je nestelt in spullen. Om te laten zien dat het je goed gaat. Om eventuele mindere tijden te overleven. Of omdat je er geen afscheid van kunt nemen. En deels heeft het natuurlijk met luiheid te maken. Want daar gaat mijn volgende blogje over. Over hoe moe je eigenlijk wel niet wordt van al dat ontspullen. Ik althans.
De naam van het blog over Amerika? Becomingminimalist.com/clutter-stats/
Astrid is samen met Irene de oprichter van Flow. Ze woont samen en heeft twee kinderen. Ze schrijft elke dinsdag over de zin en onzin van ontspullen.
