‘Is hier iemand blijer mee dan ik nu ben?’ Astrid (47) – samen met Irene de oprichter van Flow – vraagt het zich af. Elke dinsdag schrijft ze op ons blog over de zin en onzin van ontspullen.
Er schuilt misschien toch een Marie Kondo opruimmevrouw in mij. Marie Kondo schreef dat wereldberoemde boek over opruimen: Opgeruimd! In het Engels heet het leuker: The Life-Changing Magic of Tidying Up. Daar kun je lacherig over doen, maar inmiddels staat ze daarmee in de Times Top 100 van meest invloedrijke personen wereldwijd van het afgelopen jaar. Van het boek zijn drie miljoen exemplaren verkocht, en haar volgers lijden aan de zogenaamde Kondomania. Dat ontspullen een bloedserieuze kwestie is, is hiermee maar weer eens bewezen.
Marie Kondo is heel goed in zinnetjes als: ‘Does this bring a sparkle’. Of: ‘Je sokken moeten kunnen uitrusten in je lade’. Van die typische Marie Kondo Wisdoms die rondzoemen op internet en die je zachtjes in jezelf kunt mompelen als je aan het opruimen bent. Nu heb ik heb een zinnetje bedacht dat je eindeloos kunt herhalen bij alle spullen in je huis en dat zinnetje gaat zo: ‘Is hier iemand blijer mee dan ik nu ben?’ Zo ja, geef het dan weg. Zo nee, dan mag je het houden.
.
Een voorbeeldje: Drie jaar geleden heb ik een hele middag Marktplaats afgestruind voor een typemachine. Ik zag op Instagram opeens allemaal typemachines voorbijkomen. In Flow hadden we een heel fijn verhaal over de typemachine en ook Janine Vangool, van het tijdschrift Uppercase, postte op haar blog het ene snoepje na het andere. Affijn, mooier kan ik het niet maken, de hebberd in mij moest en zou ook opeens een typemachine. Het zoeken was leuk, en dat hij voor zes euro extra met de post kwam, was ook leuk, en een middagje erop rommelen was ook leuk, en daarna stond hij vooral in de weg. Eerst beneden, en toen op zolder. Ik had bedacht dat mijn kinderen er veel mee zouden spelen, maar na een dagje geloofden ze het wel met dit brokje techniek uit de vorige eeuw. En toen vertelde collega Caroline me over het verlanglijstje van haar bijna jarige dochter. In de zomervakantie hadden ze het geboortehuis van Astrid Lindgren bezocht, en nu wilde haar dochter opeens heel graag een typemachine. Dus ze ging op zoek. Ik zag opeens een oplossing voor mijn pastelgroene schatje dat al een jaar werkeloos in zijn koffertje stond. Was hier iemand blijer mee dan ik nu ben? Ja! En zo geschiedde. Collega blij, jarige job blij en ik blij, want weer een spul mijn huis uit. O ja, nog een keer het zinnetje, dat moet een beetje in je hoofd gaan rondzingen: ‘Is hier iemand blijer mee dan ik nu ben?’ Nog even en ik maak ook een boek, net als Marie.
