Waarderen wat je hebt: zo makkelijk is dat nog niet

Lisanne van Marrewijk is online editor van Flow en nieuwsgierig naar alles wat het leven te bieden heeft. Ze woont in Stockholm en schrijft over wat dat haar brengt. Deze keer: waarderen wat je hebt.

“Het verlangen is groter dan het hebben,” vertelde m’n vader me vroeger altijd als ik weer ’s wat nieuws wilde. Dat was natuurlijk het laatste wat ik wilde horen als ik m’n zinnen had gezet op een nieuw paar schoenen, maar gelijk had ie wel. Niet dat ik daar op dat moment aan toegaf (m’n leven werd heus wel beter met die nieuwe schoenen aan m’n voeten), maar dat besef ik nu.

Niets is zaligmakend

Vaker dan me lief is betrap ik mezelf erop dat iets inderdaad minder interessant is zodra je het hebt. Niets is zaligmakend, zo leert de ervaring, of dat nu gaat om nieuwe kleding, die nieuwe baan of een nieuwe stad om in te wonen.

Waarom is dat toch, dat alles op den duur z’n charme verliest en gewoon normaal wordt? Waarom kan iets niet zo bijzonder blijven als het in eerste instantie was of leek?

De realiteit vs. de verwachtingen

Zo was wonen en werken in het buitenland een jaar geleden nog een bijna ongrijpbaar concept dat het leven een stuk interessanter zou maken. In gedachten liep ik door onontdekte straten, voelde ik me altijd goed en wist ik met de zeeën van tijd die ik hier had mezelf altijd kostelijk te vermaken. Zoals in de films, weet je wel.

Maar zoals altijd blijken de verlangens of de verwachtingen niet helemaal te stroken met de realiteit. Want in de realiteit zijn er ondertussen nog weinig onontdekte straten over, ben ik hier op momenten ook gewoon motivatieloos, moe of verveeld en heb ik nog nooit zo veel series gekeken in een jaar tijd. Ik kan je vertellen: ook wonen in het buitenland wordt op den duur ‘gewoon normaal’.

Waarderen wat je hebt

Die woorden van m’n vader schieten zo af en toe weer door m’n gedachten en dan realiseer ik me dat het tijd is om stil te staan bij wat ik heb. Want als je een droom of verlangen hebt waargemaakt, dan went het al snel en ontstaat er weer ruimte voor nieuwe dromen en verlangens. Ruimte waar onze gedachten wel raad mee weten. En zo overschaduwt, voordat je er erg in hebt, een volgende wens of volgend doel het (eerst zo gewilde) nu.

Ik denk dat m’n vader het met me eens is als ik zeg dat we het hebben wel wat meer mogen waarderen en het verlangen wat vaker mogen laten rusten. Herinner jezelf er zo aan het einde van het jaar aan dat wat je nu hebt, is waar je vorig jaar naar verlangde. Of dat nu groot is of klein, daar mag je best wat vaker trots op zijn.