Bij Flow lezen we graag. In deze blogserie vertellen redactieleden wat ze van een bepaald boek vonden. Deze keer: online editor Bente over Circe van Madeline Miller.
Soms heb je een boek al jaren in je kast staan maar kom je er niet aan toe. Omdat je het onderwerp op dat moment niet voelt, omdat er zo veel andere boeken voorrang krijgen of – en dit is best wel zielig voor dat boek – je het totaal vergeet. Circe was zo’n exemplaar voor mij. Stond al jaren stof te happen. Ik pakte het af en toe vast, bladerde er wat doorheen, maar lezen deed ik het niet. Tot nu.
Hier gaat het over
In dit verhaal over de Griekse mythologie volgen we Circe, de dochter van de god van de zon. Ze is een beetje vreemd, een muurbloempje zonder de goddelijke uitstraling van haar vader. Als ze haar verborgen kracht ontdekt, hekserij, wordt ze verbannen naar een afgelegen eiland. Hier ontwikkelt ze haar krachten, die ze uiteindelijk gebruikt om te beschermen wat haar het meeste lief is in een wrede wereld vol met vijanden.
Dit vond ik ervan
Ik heb nog nooit een boek over de Griekse mythologie gelezen en weet ook maar weinig van goden af. Het was ook niet wat me aantrok in het boek. Er werden zo veel goden genoemd – en dan is er ook nog verschil tussen titanen, Olympische goden en halfgoden – dat ik een beetje verloor wie wie was. Die mythologie lag me helaas dus niet.
Waar ik wel heel blij van werd, waren de beschrijvingen van het eiland waar Circe terechtkomt. Daar leeft de godin een simpel leven in de natuur, en haar dagelijkse bezigheden fascineerden me. Hoe ze één is met alles om haar heen, hoe ze haar kruidenmengsels maakt en natuurlijk de beoefening van hekserij.
Ik vond het mooi en schrijnend om te lezen hoe je je als vrouw nog steeds kwetsbaar kunt voelen in deze wereld, ook al sta je echt wel je mannetje. Haar doorzettingsvermogen was inspirerend en de onderwerpen die besproken worden in het boek, zijn ook vandaag de dag nog actueel. En dan die zinnen. Ik kwam regelmatig een quote tegen die ik op wilde schrijven.
Deze zinnen raakten me
- ‘It is a common saying that women are delicate creatures, flowers, eggs, anything that may be crushed in a moment’s carelessness. If I had ever believed it, I no longer did.’
- ‘Only that: we are here. This is what it means to swim in the tide, to walk the earth and feel it touch your feet. This is what it means to be alive.’
- ‘That is one thing gods and mortals share. When we are young, we think ourselves the first to have each feeling in the world.’
- ‘It was my first lesson. Beneath the smooth, familiar face of things is another that waits to tear the world in two.’
- ‘”It’s not fair,” I said. “It cannot be.” “Those are two different things,” my grandmother said.’
Meer lezen
- Lees ook de andere blogs in de rubriek Flow leest.
- Een ode aan luisterboeken.
- Even wegdromen: zeven keer inspiratie voor een thuisbibliotheek.
Tekst en fotografie Bente van de Wouw
