Huisdichter Elmay Claassen schrijft wekelijks speciaal voor Flow een gedicht. Over het leven, de liefde of klein geluk. “Gedichtjes om in te verdwalen,” zoals ze ze zelf noemt.
Elmay: “Het gedicht van deze week… is geen gedicht! Het is een schrijfsel dat vorige week midden in de nacht uit mijn pen vloeide. Ik plaatste het op Instagram en kreeg daar zó veel persoonlijke reacties op, dat ik het ook de lezers van Flow.nl niet wilde onthouden.”
Eindhoven
Die hele fucking lange weg van Eindhoven naar huis heb ik gehuild. Terwijl er zogenaamd niks aan de hand was. Feitelijk gezien was er niks gebeurd. Aan de buitenkant was alles prachtig. We hadden de hele ochtend samen in bed gelegen en iedere millimeter van elkaars lichaam verkend. Croissantjes gegeten. Geen woordenwisseling, geen moeilijke onderwerpen, er waren totaal geen voortekenen van een storm op komst. Maar toch huilde ik tranen met tuiten terwijl ik over het asfalt gleed, die hele fucking lange weg lang.
Want ik had het al gevoeld. Ik herkende het al in de manier waarop je af en toe te lang over je woorden nadacht. In de manier waarop je me omhelsde. Met alleen je linker arm, in plaats van allebei. En mijn stem die steeds zachter klonk en steeds minder echte woorden sprak.
Voor de buitenwereld was er niks aan de hand, maar voor ons was er vanaf die dag van alles aan de hand. In jou en in mij. We voerden beiden onze eigen stille oorlog. Maar we zeiden niks. We hielden ons stil terwijl onze omgeving ons vertelde in welke verhalen we moesten geloven.
Van gewoon doorgaan.
Van gewoon proberen.
Van ah joh nee komt wel goed.
Van ah joh nee geef het een kans.
Van ah joh nee je bent gewoon bang.
Tja, Eindhoven. Na die ene keer ben ik nog veel vaker over die fucking lange weg gereden. Veel te vaak. Omdat ik ergens hoopte dat de verhalen zouden kloppen. Ze moesten en zouden kloppen. En dus kwamen er nog veel meer tranen. Ik heb honderden kilometers asfalt bedolven onder mijn tranen voor jou. Met mijn kleine ik achter het stuur die zo graag door jou uitgekozen wilde worden. Koste wat het kost, hoeveel ze daar ook voor zou moeten veranderen. Maar natuurlijk klopten de verhalen niet, want ik wist het al lang. Ik wist het al sinds die croissantjesochtend. Dat mijn kleine ik nog een belangrijke reis moest maken. Maar niet meer in de richting van Eindhoven.
- Nieuwsgierig naar meer poëzie van Elmay? Neem een kijkje op haar Instagram-pagina.
- Hier vind je de andere gedichten die Elmay voor Flow schreef.
- Elmays gedichtjes zijn ook te koop in haar webshop.
Tekst Elmay Claassen Fotografie &Kirsten
