Het kan weleens gebeuren dat je een cadeau krijgt dat eigenlijk helemaal niet bij je past. Wat doe je daarmee? De Flow-redactie wisselt tips en herinneringen uit.
- Een herinnering van Marjolijn Polman, coördinator beeld & rechten: “Een cadeau ontvangen dat je eigenlijk niet wilt hebben is lastig. Meestal kun je nog wel glimlachen en diegene bedanken. Later zie je wel weer wat je ermee doet. Iemand anders er blij mee maken, bijvoorbeeld. Maar het is een ander verhaal als iemand je door en door kent, en diegene gelijk aan je gezicht ziet dat je het niet mooi vindt. Een paar jaar geleden kreeg ik een horloge cadeau. De gedachte erachter was dat ze eens iets ‘anders’ voor me wilde kopen, omdat ik wel van ‘anders’ houd. Alleen ik vond het zo vreselijk lelijk dat er geen redden meer was aan mijn non-verbale reactie. Wat voelde ik me lullig op dat moment. Maar: eerlijkheid is dan toch het beste. Gelukkig konden we er allebei om lachen en hebben samen uiteindelijk een nieuw horloge uitgezocht. Een die we allebei mooi vonden.”
- Een herinnering van Maaike Beekers, managing editor: “Ooit kreeg ik van mijn toenmalige vriend een bestekset cadeau. Een vrolijke bestekset – daar niet van – met felgekleurde handgrepen. Maar ik bedoel, we waren de 25 jaar nog niet gepasseerd! Ik was jong, wild en onvoorspelbaar; gaf mij een discobol, plakwimpers met glitters, een vaartocht by night! Ik sluit niet uit dat die set onze relatie uiteindelijk de das omdeed. Hoewel, ik heb die bestekset vervolgens nog jaren gebruikt, hij fleurde de besteklade dagelijks op en vooral de dessertlepels lagen lekker in de hand… Kortom: achteraf besef ik dat het een schot in de roos was. En ik aarts verwend.”
- Een herinnering van Rachel Vieth, online editor: “Mijn tante gaf me toen ik klein was een boek waar ik eigenlijk niet veel mee had voor mijn verjaardag. Ik durfde het toen niet te zeggen omdat ik het lief vond dat ze zoiets specifieks had gegeven. Ik hield en houdt ook echt van lezen. Het boek heb ik uiteindelijk aan een vriendinnetje gegeven dat erg verzot was op de serie. Toen mijn tante even later vroeg wat ik van het boek vond, vertelde ik met het schaamrood op mijn kaken de waarheid. Ze vond het gelukkig niet erg, maar het is een gebeurtenis die me altijd is bijgebleven.”
- Een herinnering van Sara Assarrar, freelance journalist: “Toen mijn vriend en ik een jubileum vierden, bleven we een nachtje in een B&B. De eigenaar was van ons jubileum op de hoogte en gaf ons een paar lieve cadeautjes. Een daarvan was een fles wijn. Maar ik lust helemaal geen wijn. Mijn vriend vond deze ook niet zo lekker, dus werd er weinig van gedronken. Omdat de eigenaar dit speciaal voor ons in huis had gehaald, vonden we het vervelend om de fles zó vol achter te laten. Uiteindelijk deden we alsof we ervan hadden genoten, maar stiekem hebben we de fles leeggegooid in de wc. Erg hè, ik weet het! De eigenaar was in elk geval heel blij dat de wijn bij ons in ‘de smaak viel’.”
- Een herinnering van Petra Kroon, vormgever: “Laatst kreeg ik een cadeau van mijn zoon, alleen was het niets voor mij. Na een paar weken heb ik het toch opgebiecht en toen bleek dat hij zijn vriendin er heel blij mee kon maken. Allemaal blij dat het toch goed terechtkwam.”
- Een herinnering van Bente van de Wouw, online editor: “Ik heb ooit een cadeau dubbel gekregen, maar omdat ik de ander niet wilde teleurstellen, zei ik dat niet. Dus voor lange tijd stonden twee dezelfde boeken in de kast, best zonde eigenlijk. Toen een vriendin vertelde dat ze zo nieuwsgierig was naar het boek, heb ik het haar gegeven. Nu zijn er twee mensen blij met één boek in plaats van één mens met twee.”
- De tip van Irene Smit, creative director: “Cadeaus waar ik niets aan heb, geef ik met liefde door. Dat vind ik wel een mooi principe. Ook in het kader van minder kopen. In Flow hebben we een keer pakpapier gestopt dat was ontworpen door Barbara Tammes en was speciaal bedacht voor dit soort doorgeefcadeaus. Dat was een mooie manier om te zeggen: dit past niet bij mij maar ik denk dat jij er wel blij mee bent. Dus dan geef je het door zonder te verbloemen dat je het zelf hebt gekregen. Ik hoop dat dat normaler wordt om te doen. Zelf vind ik het helemaal niet erg om een doorgeefcadeau te krijgen. Het voelt juist wel prettig dat zoiets wat in de la ligt bij een ander toch nog een nuttige bestemming krijgt, en ik bijdraag aan het minder-consumeren-idee.”
- De tip van Ilse Savenije, coördinator online & projecten: “Vaak geef ik het cadeau toch gewoon een plekje, want het fijne gevoel dat iemand iets liefs voor me heeft bedacht is toch vaak groter dan het feit dat het niet zo bij me past. En anders: op den duur geef ik het door aan iemand van wie ik denk dat die er wel blij van wordt, gebruik ik het als cadeauverpakking/-versiering of breng ik het naar een kringloop.”
- De tip van coördinerend eindredacteur Marije van der Haar: “Ik probeer altijd te voorkomen dat ik cadeaus krijg die niet bij me passen. Dat doe ik door zo duidelijk mogelijk te zijn. Ik leg uit dat ik heel klein woon en geen behoefte heb aan nieuwe spullen na tig ontspulrondes, maar liever een ervaring cadeau krijg – een bon om iets samen te doen bijvoorbeeld. Mensen hoeven zich sowieso op geen enkele manier verplicht te voelen om iets mee te nemen. Gebeurt het toch een keer dat ik iets krijg waarvan ik weet dat ik het niet zal gebruiken – zoals laatst een fles sterke drank – dan probeer ik er iemand anders blij mee te maken. En in uiterste gevallen is er nog de minibieb of kringloopwinkel.”
- De tip van Elmay Claassen, huisdichter: “Iets wat ik niet per se zou dragen of gebruiken, geef ik toch gewoon een leuk plekje in huis. Uiteindelijk is het een mooie herinnering aan de persoon die het je gaf en diegene heeft dit niet voor niets voor jou uitgekozen! En anders: thuis heb ik een cadeaukast. Hierin bewaar ik spullen waar ik op een later moment iemand anders blij mee kan maken. Ook een voor mij ongewild cadeau krijgt soms een plekje in deze kast.”
Samenstelling Sara Assarrar Fotografie Visual Stories Micheile/Unsplash.com