Schrijver en vertaler Judith Willems schrijft kleine filosofische gedichten

Judith Willems uit Helmond is schrijver en vertaler en schrijft en deelt kleine filosofische gedichten op Instagram. Geïnspireerd op de natuur.

Hoe komt een gedicht tot stand?

“Het begint altijd met een zin. Als ik door het bos loop of met de trein of bus reis, komt die ineens naar boven. Ik maak een notitie in mijn telefoon, in een van de vele notitieblokjes of op de post-its en servetten die een ongeorganiseerde chaos vormen in mijn kamer. Na die zin volgt de rest van het gedicht vanzelf. Ik hoef nooit naar woorden te zoeken. De ene keer is het in het Nederlands, de andere keer in het Engels. Doordat ik veel reis, loopt dat door elkaar.”

Wanneer ben je begonnen met schrijven?

“Als kind kon ik zo diep nadenken dat ik mezelf in de wereld in mijn hoofd kon verliezen. Schrijven was de manier om de wirwar aan gedachten te verwerken. Ik heb mijn opa nooit gekend, maar laatst bladerde ik door een oud schrift vol gedichten van hem. Zo bijzonder. Negen jaar geleden kreeg ik ME (chronisch vermoeidheidssyndroom, red.) waardoor zowel het leven als mijn woorden een andere lading kregen. Voor de alternatieve therapie die ik volgde, moest ik twee keer per dag mediteren. Er ging een nieuwe wereld voor me open. Ik ontdekte een zelfbewustzijn dat ik daarvoor niet had. De diepte die ik hoop te bereiken in mijn gedichten en verhalen komt daaruit voort.”

Waar haal je inspiratie uit?

“Vooral uit de natuur. Een mooie metafoor vind ik: ‘Vlinders hebben de worsteling uit hun cocon nodig om vleugels te ontwikkelen die sterk genoeg zijn om ze te kunnen dragen.’ Als je echt leert kijken, vind je in de natuur alles wat je nodig hebt. Ik verkeer in een constante staat van verwondering. Dat is heerlijk én verwarrend: ik kan soms maar moeilijk ergens landen.”

Waar droom je van?

“Voor nu vind ik het fijn dat ik meerdere dingen kan combineren: vertalen, schrijven, dichten. Toch wil ik ook graag boeken schrijven en de verhalen vertellen van de mensen die ik ontmoet tijdens het reizen. Iedereen maakt dingen mee, maar niemand begrijpt het leven echt. Dat vind ik mooi om vast te leggen. Soms wil ik ook juist helemaal niets. Liggen in het bos, kijken naar de lucht. Het is vaak alles of niets bij mij.”