Mental health, het begrip duikt steeds vaker op. Hoe mooi, de aandacht ervoor, en ook de nieuwe openheid erover.
Prins Harry zette misschien wel de toon door te vertellen over de psychische hulp die hij had gezocht. In Nederland is onder anderen Typhoon heel open over zijn burn-out en de sombere gevoelens die hij een tijdlang had. Voor Flow 8 maakte Caroline Buijs een verhaal over de nieuwe openheid en singer-songwriter Beth Hart vertelt over haar opname in een psychiatrische inrichting.
En wij? We proberen ons kwetsbaar op te stellen in Flow, maar soms zijn we ook bang hoe iets overkomt. Toch verdient dit onderwerp alle eerlijkheid, vandaar dat wij ook een boekje opendoen over dat best vaak wiebelige hoofd van ons.
Irene: “Laat ik maar met de deur in huis vallen: een van mijn grootste angsten is in een psychose te raken. Toen ik op mijn dertigste overspannen op de bank bij een psycholoog zat, besprak ik het voor het eerst. Ik had jarenlang krampachtig vastgehouden aan controle, veiligheid, en nu was alles weggevallen en werd ik overspoeld door gevoelens die ik niet kon thuisbrengen. Ik kampte met waanzinnige thrillerachtige dromen, hartkloppingen en benauwdheid, mijn hoofd raasde maar door en ik werd somber en neerslachtig, wat ik nooit eerder had gehad. Dat alles maakte me bang. Want als ik geen controle meer had over mijn gedachtes, mijn lichaam, mijn hoofd, dan voelde de wereld eng, en zou ik dus ook kunnen doordraaien voor mijn gevoel.
Gelukkig gebeurde het niet. Niet toen ik op mijn dertigste een jaar overspannen thuis zat. En ook niet de jaren daarop, waarin ik twee keer opnieuw zo’n periode meemaakte. Ik vond het eng als ik merkte dat die verwardheid weer opkwam. Maar inmiddels weet ik dat het bij me hoort. Dat het een signaal is dat ik het rustiger aan moet doen. Dat het hoort bij een creatieve geest, dat er ergens iets in mijn hoofd is wat zorgt voor al die angstige gedachtes, maar ook voor mooie hersenspinsels en prachtideeën. Ik heb geleerd mijn angst voor ‘gekte’ te omarmen. En signalen te herkennen. En daar ben ik trots op.”
Astrid: “Ons eerste zoontje werd, vlak voordat ik met verlof ging, doodgeboren. Daarna kregen we nog twee zoons, en toen ging wel alles goed. Maar wat bleef was, naast het verdriet natuurlijk, de angst. Angst dat er weer iets fout zou gaan. Ik kon nergens meer van genieten en verloor al het vertrouwen in de goede afloop der dingen. Ik durfde niet meer op vakantie, ik durfde geen plannen te maken en niet meer de snelweg op. Ik durfde ook niet een avond naar de film, weg bij mijn zoontjes. Een oppas? No way.
Mijn gedachtes, de wat-er-allemaal-mis-kan-gaan-scenario’s, voor mij was het allemaal waar. Want wie zei me dat er niet opnieuw een drama kon plaatsvinden? Leven met angst is compleet ondoenlijk, en je wordt er ook geen leuke moeder van, dus ook ik moest hulp zoeken. Die vond ik in mindfulness. Daar leer je dat je helemaal niets hoeft te doen met die gedachtes. Met een groep onbekenden in een kring zitten, het leek me verschrikkelijk, maar het was een verademing – en een begin van een fijner leven.”
Herken je iets in onze verhalen? Mocht je er iets over kwijt willen, mail dan naar astrid@flowmagazine.com of irene@flowmagazine.com. Dit soort ervaringen delen en weten dat het erbij hoort, een hoofd vol hersenspinsels, wij ervaren het als een opluchting. Misschien blijkt dat wat soms als ‘abnormaal’ wordt gezien, het nieuwe normaal is.
- In het vernieuwde Museum van de Geest in Haarlem gaat het over
je mentale gezondheid. Er is nu een Flow Slow Route. - Flow 8 ligt nu in de winkel.
Fotografie Danique van Kesteren