Reizen is verrijkend, want de wereld heeft zo veel te bieden. Creative managing editor Caroline Buijs vertelt over haar favoriete vakantiebestemming: China.
Tekst en fotografie Caroline Buijs Fotografie Jennifer Chen/Unsplash
Gepubliceerd op 19 augustus 2024
Aan China heb ik misschien wel net zo veel herinneringen als het land groot is – in 1996 kwam ik er voor het eerst en later werkte ik voor een reisorganisatie gespecialiseerd in China. Ik reisde er met mijn vriendje en in m’n eentje heen, met collega’s en later met mijn man en onze twee kinderen.
Wanneer ik aan China denk, ruik ik jasmijnthee en bruinkool, proef ik scherpe peper en gemarineerde tofu, herinner ik me de met de hand geborduurde klederdracht en vaalblauwe Mao-pakken, schenk ik in een theehuis heet water in mijn kommetje vanuit een fleurige thermoskan met bloemen erop, wandel ik door een stadspark en kijk ik naar vrolijke ouderen die stijldansen of – als ik echt heel vroeg opstond – naar groepjes mensen die in stilte synchroon tai chi beoefenen, en zie ik vanuit de trein talloze landschappen aan me voorbijtrekken.
Opgaan in de massa
Gek hoe je je thuis kunt voelen in een land dat zo anders is. Ik heb nooit helemaal begrepen waarom, zoals ik zo veel niet begreep in China. Soms denk ik dat het kwam omdat ik daar met rust gelaten werd – heel anders dan in India, bijvoorbeeld. Al viel ik met mijn westerse uiterlijk wel op: zo stapten mensen in kleine dorpjes soms van hun fiets om me van dichterbij te bestuderen, waarbij er altijd vriendelijk werd gelachen. Maar voor de rest ging ik gewoon lekker op in de grote massa.
De mooiste herinneringen zijn de reizen met onze kinderen, omdat ik een ‘nieuw’ China zag wanneer ik door hun kinderogen probeerde te kijken. Bijna alle Chinezen reageerden enthousiast en lief op mijn zoon en dochter – blonde kinderen zagen ze niet vaak. Mijn dochter (toen twee) liep onbevangen elk huis binnen waar de deur openstond, waarna er altijd een grappig soort handen-en-voeten-gesprek ontstond met de bewoners (want ik sprak maar drie woorden Chinees en veel Chinezen maar drie woorden Engels). Inmiddels is er veel veranderd: de luchtkwaliteit in China is er niet beter op geworden en dat geldt ook voor de mensenrechten. Toch hoop ik er ooit weer eens te komen, want oude liefde roest niet.
