Bente is eerlijk: ben ik de enige die moe wordt van online zijn?

online

Bente van de Wouw van @tobehonestnl is eerlijk over het leven zoals het is. Deze keer: ben ik de enige die moe wordt van online zijn? 

Of ik het spannend vond dat mijn boek Onderweg nu gepubliceerd is, vroeg een journalist me tijdens een interview. Het boek gaat over het kwijtraken en hervinden van mezelf, en ik vertel hierin ongefilterd en kwetsbaar over die donkere periode. “Vind je het niet eng om je ziel zo bloot te leggen?” vroeg de journalist er achteraan.

“Nee,” antwoordde ik daarop. En ik schrok zelf van het antwoord. Gek genoeg voel ik die angst niet, en dat zegt wat voor een persoon die overal bang voor is. Ik vind het niet spannend om kwetsbaar te zijn, of moeilijke dingen te zeggen, of toe te geven als het even helemaal niet goed gaat. Wat ik spannender vond en nog steeds vind, is het constante online zijn.

De telefoon de plomp in

Want dat moet blijkbaar als je een boek geschreven hebt. Jezelf zichtbaar maken. Berichtjes beantwoorden. Laten zien dat je iets te zeggen of te bieden hebt. De eerste dagen zelfpromotie gingen nog wel, maar op dag vier zette ik al mijn meldingen uit en gooide ik die telefoon het liefst de plomp in.

Ik vond het heftig om alle meningen te horen, ook al waren ze positief. Ik vond het lastig om berichtjes te beantwoorden, om te blijven posten, om constant aan te staan. Soms voelde het alsof ik met tientallen mensen in één kamer stond, ook al was ik alleen en lag mijn telefoon in de la. Ik voelde me bekeken vanuit alle hoeken.

En niet alleen rondom mijn publicatie had ik dit gevoel. Ook in een gewone week voelt dat online gebeuren steeds vaker benauwend. Gluren naar andermans leven lijkt steeds ongemakkelijker, plaatjes delen over mijn persoonlijke leven voelt steeds doellozer en ik krijg steeds meer de neiging om te willen ontsnappen.

Om me te verstoppen en te doen alsof ik er niet ben. ‘Nu even niet’ wil ik op een bordje schrijven en om mijn digitale nek hangen. Best lastig, als je werk zich bijna helemaal online afspeelt.

Een stukje minder mens

Journalist Annemieke Leclaire herkent die neiging om te ontsnappen en schreef een verhaal over escapisme in Flow 2. ‘Voortdurend andermans blik op je gericht weten, of het nu op kantoor is of visueel, haalt je bij jezelf weg,’ schrijft ze.

In datzelfde verhaal stelt Akiko Busch, auteur van het boek How to dissapear, dat we door social media leven in een tijd van overexposure. ‘Door de technologie presenteren we ons op een heel andere manier aan de buitenwereld, een beetje alsof we een handelsmerk zijn geworden,’ schrijft ze.

En dat is precies wat ik voel. Want hoe je het ook wendt of keert, hoe eerlijk je ook bent en hoe ongefilterd je je leven ook laat zien, het blijft een platte versie van jezelf. Die is wel echt, maar niet compleet. En daardoor voel ik me door het online zijn steeds meer een merk in plaats van een mens.

Busch stelt dat juist daarom ontsnappen zo fijn is. ‘Er ligt een grote waarde in ongezien zijn,’ schrijft ze. ‘Je behoudt er je waardigheid en zelfvertrouwen door.’

Speelkwartier

Helemaal offline gaan kan ik niet vanwege mijn werk en ik moet toegeven dat ik het idee van digitale afzondering ook best spannend vind. Wat ik wél kan doen, is net als Leclaire en Busch af en toe ontsnappen.

Steeds meer apps verwijderen. Sommige dagen offline gaan. Niet meteen antwoorden en delen van mijn leven ook lekker voor mezelf houden. Of zoals Leclaire haar artikel eindigt, af en toe een speelkwartier inlassen. De (online) wereld wacht wel.

Meer lezen

Tekst en fotografie Bente van de Wouw

Promotional image

Van mental health tot goed nieuws

Flow nieuwsbrief

Wil je nog meer verhalen van Flow? Twee keer per week versturen we een mail met nieuwe artikelen.

SCHRIJF JE IN