3 dunne boeken

dunne boeken

Zin om te lezen maar geen behoefte aan een dikke pil? We delen drie dunne boeken met minder dan tweehonderd pagina’s. 

Winter in Maine – Gerard Donovan

Julius Winsome woont diep in de bossen van Maine. Hij is niet ontevreden: ‘Als ik mijn leven tot nu toe in één zin moest samenvatten, zou ik zeggen dat ik op een gegeven moment 51 jaar in een blokhut woonde.’ Zijn vader leerde hem stil te zijn en bracht hem de liefde voor boeken bij. Julius’ bestaan raakt in een stroomversnelling als er drie dingen gebeuren: hij wordt verliefd, hij wordt verlaten en zijn hond Hobbes wordt doodgeschoten. Met het verdriet sluipt er ook ‘een zweem van iets’ de blokhut in. Julius zint op wraak, en hoe. Een doordringend, heftig verhaal dat bij vlagen ook zacht is. (Nieuw Amsterdam)

De waren – Daniël Rovers

Als je terugkijkt op je leven, denk je ook aan de mensen van wie je ooit hebt gehouden, en waar je ze hebt ontmoet. Precies dat doen Ade, Bob en Ricky (vrienden sinds hun achttiende) in De waren. De korte hoofdstukken zijn vaak heel herkenbaar, bijvoorbeeld als Ade en zijn vriend Kevin als pubers helemaal met de bus naar Costa Brava gaan, waar Kevins vriendinnetje bij aankomst verliefd blijkt te zijn op een ander (‘Je hebt net mijn leven kapotgemaakt, wat verwacht je dan?’) of als Ricky’s vriendje het uitmaakt via de telefoon (hij voelde zich te jong voor een vaste relatie). Maar het allermooist zijn al die verhalen bij elkaar, over hoe levens soms lopen. Dat je, zoals Daniël Rovers het zelf verwoordt, ‘moet leren zwemmen terwijl je het water oversteekt.’ (Wereldbibliotheek)

 

tips voor zelfhulpboeken
Lees ook: Boeken op recept: wat te lezen bij somberte, angst en meer

Parttime astronaut – Renée van Marissing

Karlijn heeft een man, een huis, een zoon en een baan als kunstjournalist. En dan ineens voelt ze afstand. Ze doet heus wel haar best, bijvoorbeeld als ze samen met man van bananen Minions maakt als traktatie voor hun zoon. Maar toch lukt het niet om echt aan het leven mee te doen: ‘Soms moet je een lach forceren om je lichaam en je geest op het 
verkeerde been te zetten. Hé, denken die dan, zijn we aan het lachen, gezellig. En hops, ik lach met jullie mee.’ Renée van Marissing schrijft ook theaterteksten en dat is voelbaar: haar dialogen zijn soms zo pijnlijk dat je bijna niet verder kunt lezen. (Atlas Contact)

  • Meer leestips vind je in Flow 2.

Tekst Marije van der Haar-Peters Illustraties Deborah van der Schaaf

Promotional image

Van mental health tot goed nieuws

Flow nieuwsbrief

Wil je nog meer verhalen van Flow? Twee keer per week versturen we een mail met nieuwe artikelen.

SCHRIJF JE IN