Dichter Adriana Ivanova schrijft onder de pseudoniem Hartkamers poëzie en weet daarmee op Instagram duizenden volgers te raken. Ze heeft haar eerste dichtbundel uitgebracht: Zuurstof.
Zuurstof is een bundel over liefde, rouw, genezing en emotie. De dichtbundel is verdeeld in vier hoofdstukken: zuurstofrijk (je bent er), zuurstofarm (je bent er niet), stikstof (je bent er niet meer) en zuurstof (ik ben er (bijna)). De gedichten van Adriana zijn kort maar krachtig en roepen veel herkenning op. Drie vragen over het boek.
Hoe was het schrijfproces?
“In 2017 begon ik wekelijks een gedicht op Instagram te plaatsen en ik beloofde mezelf daarmee door te gaan, wat er ook zou gebeuren. Daarmee had ik een stok achter de deur om te blijven schrijven. In mijn Instagrampoëzie probeer ik zo veel mogelijk te zeggen met zo min mogelijk woorden. Een selectie van die korte gedichten heb ik een plekje gegeven in Zuurstof. Maar het was fijn om ook ruimte te hebben voor lijvige stukken, zoals Levenslessen van mijn vader.
Sommige gedichten voelden al snel ‘af’. Zoals het gedicht Moeder, dat ik schreef terwijl ik de bundel aan het redigeren was. Dat stond binnen een paar minuten op papier. Maar in andere stukken kan ik blijven schuiven, schrappen en herschrijven. Dus het proces zal ik niet romantiseren. Sommige details, zoals een komma of regelafbreking, kan ik eindeloos overanalyseren – en dat vergt veel. Dus dan moet je op een bepaald punt tegen jezelf zeggen: nu is het klaar. En dan vertel je jezelf dat je over een paar jaar waarschijnlijk gaat denken: had ik het maar zo gedaan. En dat dat oké is. Dat zo’n gedachte nou eenmaal bij een tijdcapsule hoort.”
Welk gedicht is je favoriet en waarom?
“Elk gedicht is me op een bepaalde manier dierbaar, elk gedicht is een soort momentopname. Maar het gedicht Moeder dat ik voor mijn moeder schreef, doet me veel. Telkens als ik het lees, krijg ik een brok in mijn keel. Ze neemt zichzelf rondom het verlies van mijn vader zo veel kwalijk… Het breekt mijn hart dat ik haar verdriet nooit zal kunnen wegnemen.”
Hoe was het om je eerste dichtbundel te maken?
“Ik zie een boek als nalatenschap: de gedichten gaan mij overleven. Tijdens het maken probeerde ik mezelf hier voortdurend aan te herinneren. Daarom woog elke beslissing ook zo zwaar. Als ik er niet meer ben, zal Zuurstof misschien wel érgens op een zolder worden gevonden. Worden afgestoft en omhoog gehouden. Wellicht weer worden gelezen. Die gedachte troost me.
Als lezers hun kostbare tijd in mijn bundel investeren, vind ik het mijn plicht om iets waardevols terug te geven. Woorden waar ze een stukje troost of hoop uit kunnen halen. Vooral nu, in deze tijd van collectieve rouw waarin we allemaal wel iets verloren zijn – een dierbare, een relatie, onze baan, ons oude leventje. Ik hoop dat mijn dichtbundel daarin iets kan betekenen. Dat de gedichten iemands dag iets lichter maken. Of je het gevoel geven dat je niet alleen bent. Uiteindelijk is dat wat telt.”
Dit bericht bekijken op Instagram
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Meer lezen?
- De dichtbundel Zuurstof (Uitgeverij Vrijdag) vind je in de lokale boekhandel of hier.
- Op Instagram vind je Adriana Ivanova onder @Hartkamers.
- In Flow 10 vind je een gedicht uit Zuurstof.
- Meer leestips van Flow vind je hier.
Interview en fotografie Sara Assarrar Auteursfoto Danique Jaspers
