Bij Flow lezen we graag. In deze blogserie vertellen redactieleden wat ze van een bepaald boek vonden. Deze keer: online editor Bente over Wolkenstad van Anthony Doerr.
Hoewel All the light we cannot see al op mijn boekenplank staat, heb ik nog nooit een boek van schrijver Doerr gelezen. Wel hoorde ik vooral lovende dingen over hem. Dat hij zo mooi poëtisch schrijft. Dat zijn verhalen raken. Dat de karakters zo levendig beschreven worden, alsof ze ook op deze aardbol rondlopen zoals jij en ik. Dus toen ik Wolkenstad én de mooie recensies voorbij zag komen, ging ik overstag. Boek in winkelmandje.
Hier gaat het over
In Wolkenstad zijn dromers en buitenstaanders verbonden door één eeuwenoud verhaal. Doerr laat door zijn verschillende tijdslijnen, die allemaal weer met elkaar verbonden zijn, zien hoe we altijd in verbinding met elkaar staan. Zijn boek is opgedragen aan alle bibliothecarissen van toen, nu en later.
Dit vond ik ervan
Ik ga eerlijk zijn, in het begin moest ik me vooral door de bladzijden heen worstelen. Leuk, al die verschillende tijdslijnen – Constantinopel in 1453, een bibliotheek in het huidige Idaho, een interstellair schip in de verre toekomst – maar het brengt ook verwarring met zich mee.
Elke keer als ik net een beetje gewend was aan een nieuw perspectief, een nieuwe omgeving, een nieuwe tijd, moest ik weer schakelen naar de volgende. En zo had ik niet echt het gevoel dat ik de karakters goed leerde kennen.
En dan nog iets waar ik moeite mee had: er gebeurde niet zo veel. In Constantinopel was het vooral wachten tot er oorlog uitbrak. In de bibliotheek eigenlijk hetzelfde verhaal. Je wist dat er iets spannends ging gebeuren, maar het was vooral wachten op dat moment. En dat stilzitten, want zo voelde het een beetje, duurde lang.
Ik neem het Anthony Doerr niet kwalijk, want door zijn mooie verhalende zinnen komt hij er goed mee weg. Daar hebben al die lovende recensies dus een punt: hij schrijft zo mooi poëtisch. Ik ben zo’n rebel die in zijn boek ook aantekeningen maakt en ik heb heel wat mooie zinnen onderstreept die ik graag wil onthouden.
En zo maakt het eigenlijk niet uit waar Doerr precies over schrijft, en of er iets gebeurt of niet, want door zijn schrijfstijl geniet je toch wel van de reis, ook al gaat die eigenlijk nergens naartoe.
Deze zinnen raakten me
- ‘Sometimes the things we think are lost are only hidden, waiting to be rediscovered.’
- ‘Hope is the pillar that holds up the world.’
- ‘We are all beautiful even as we are all part of the problem, and that to be a part of the problem is to be human.’
- ‘What you already have is better than what you so desperately seek.’
- ‘Strange how suffering can look beautiful if you get far enough away.’
Meer lezen
- Terug naar het verleden: vijf historische romans.
- Een ode aan luisterboeken.
- Even wegdromen: zeven keer inspiratie voor een thuisbibliotheek.
Tekst en fotografie Bente van de Wouw
