Een weekend in een huisje – met andere lezers, een flinke stapel boeken én met een leescoach. Eindredacteur Marije van der Haar-Peters probeerde de leesretraite uit.
Omdat ik boeken graag een nog belangrijker plaats in mijn leven wil geven, besluit ik op leesretraite te gaan bij literatuurcoach Cécile Wilbers. Zij geeft mensen leestips op maat aan de hand van wat bij ze past en wat ze op dit moment bezighoudt in hun leven. Omdat ze vaak te horen kreeg dat het mensen aan tijd ontbreekt om al die mooie boeken die ze aanraadt ook echt te gaan lezen, kwam ze op het idee voor deze weekenden.
En zo rijd ik op een vrijdagmiddag naar een voormalige jachtopzienerswoning (denk: wit huisje met rieten dak, open haard, bloemetjesbehang, landelijke leefkeuken) op een landgoed in de Betuwe. Om me heen zie ik walnotenbomen, akkers, landerijen en een veld met pompoenen. Het uitzicht is alvast geschikt om tussen het lezen door even wat te mijmeren over het boek. Binnen ruikt het naar soep en taart, en op mijn bed ligt een mooi opschrijfboekje met potlood klaar.
Meer ruimte om te lezen
Deze ongedwongen, huiselijke, bijna zorgeloze sfeer is tijdens het hele weekend voelbaar: er zijn geen verplichte programmaonderdelen, je mag komen ontbijten wanneer je er zin in hebt of weer terug je bed in gaan met je boek. Naar het eten en de bijbehorende corvee heb je ook geen omkijken. In het begin voelt het nog wat onwennig: ineens is er niets wat af moet of waar ik straks naartoe ga. Maar die rust waarmee je ruimte creëert voor het lezen, is iets wat ik meeneem voor thuis.
Als in de uren daarna de andere zes deelnemers binnendruppelen, blijkt dat onze beweegredenen om hier te zijn, niet zo veel van elkaar verschillen. Allemaal komen we minder aan lezen toe dan we zouden willen en allemaal kijken we uit naar een weekend voor onszelf, los van volle agenda’s en afleiding. Vooraf had ik gedacht dat het misschien ongemakkelijk zou zijn om ineens een huiskamer te delen met volslagen vreemden, maar dat is het niet. We wisselen af en toe wat boekentips uit, maar dan gaan we weer verder in ons boek en is het enige geluid dat ik hoor het omslaan van de bladzijden. Samen lezen heeft iets knus en werkt verbindend, ook al lees je allemaal iets anders.
- Het volledige verhaal ‘Leesretraite’ vind je in Flow 2-2018.
Tekst Marije van der Haar-Peters Fotografie ©Trinette Reed/Stocksy United
