Je kan het (doen!): het nieuwste zelfhulpboek van Lianne Keemink

Als het aan Lianne Keemink (33) ligt, dan gaat ze haar hele leven door met boeken schrijven; het is volgens haar het leukste wat er is. Onlangs verscheen haar derde zelfhulpboek: Je kan het (doen!). Online editor Merel las het, raakte geïnspireerd en sprak de schrijver.

Tijdens het lezen van het boek hield ik een pen en een markeerstift in de aanslag. Al in het eerste hoofdstuk kwam ik van alles tegen wat ik wilde onthouden; ik herkende mezelf namelijk meteen in waar Lianne over schrijft. Je kan het (doen!) gaat over aanpakken en doorpakken. Over die projecten die al tijden op de stapel liggen maar waar je maar niet aan begint, over je plannen behapbaar maken, genoeg ontspanning plannen én: over volhouden.

Verlaag je standaarden

Om een voorbeeld te noemen: ik denk al jaren dat ik een podcast wil beginnen. En ik bedoel, iedereen én zijn buurvrouw heeft een podcast, dus waarom zou ik het niet doen? De reden dat ik er maar niet aan begin is omdat ik van die podcast dan ook meteen ‘Hollywood-productie’ wil maken. De kwaliteit van de geluidsopname moet hoog zijn, het moet strak ge-edit, ik moet een lijst hebben met minimaal vijftien interessante gasten om uit te nodigen en ga zo maar door. Je snapt: als ik die standaarden aanhoud, komt die podcast er dus nooit. En dat is jammer, want waarschijnlijk ontzeg ik mezelf hiermee een leuk project en een hoop plezier.

Lianne: “We limiteren onszelf hiermee. De gedachte ‘als ik het doe, dan moet het perfect zijn’, is precies de gedachte die ervoor zorgt dat je aan veel projecten en plannen nooit zult beginnen. We vergeten dat we in het begin altijd een beginner zijn. Er is altijd ruimte om te groeien. Daarbij komt; dingen hoeven niet altijd groots en perfect te zijn. Soms is een middelmatig hobbyproject ook goed genoeg.”

Voor wie doe ik dit eigenlijk?

Dat is dus precies iets wat ik heel ingewikkeld vind, merk ik. Als ik een hobby of een sport oppak wil ik er niet alleen goed in zijn, ik wil er ook van alles over delen met de buitenwereld. En dan moet het dus wel interessant genoeg zijn. Soms vraag ik me dan weleens af of ik die hobby nog wel echt voor mezelf beoefen, of eigenlijk voor een ander. Dat herkent Lianne; “Dat is precies de reden waarom ik een tijdje geleden ben begonnen met gamen. Gewoon, omdat het me leuk leek en omdat ik dacht dat ik het wel zou kunnen. Ik voel niet echt de behoefte om met anderen te delen dat ik aan het gamen ben, ik doe dit puur voor de ontspanning én echt voor mezelf. Deze hobby hoeft verder niks op te leveren.”

Tijd is een rekbaar begrip

Dingen voor elkaar krijgen is niet altijd even gemakkelijk, maar Lianne is het levende voorbeeld van dat je vaak meer (aan)kunt dan je denkt. Zo werkt zij vier dagen in de week als studentendecaan aan een Hogeschool en daarnaast schreef ze in vijf jaar tijd drie boeken. Lianne: “Ik heb natuurlijk dingen moeten laten de afgelopen jaren, maar ik vind schrijven zo ontzettend leuk om te doen dat ik het er graag voor over heb. Ook ben ik erachter gekomen dat tijd een rekbaar begrip is. Ik ben van mening dat we te snel geneigd zijn om te denken dat we ergens geen tijd voor hebben. Zelf ben ik al jaren trouw aan de Pomodoro techniek (waarbij je steeds timers van 20 minuten zet waarin je je taken doet) en ik ben elke keer weer verbaasd over wat je in korte tijd voor elkaar kunt krijgen.”

Stickers & patat

Een ander belangrijk onderwerp in het boek van Lianne is ontspannen en belonen. Wanneer je jezelf eindelijk zover hebt gekregen om dat Belangrijke Project op te pakken, kun je nog weleens vergeten tussendoor te ontspannen. Volgens Lianne is het heel belangrijk om dat wel te doen, omdat volhouden anders heel lastig kan worden. Natuurlijk, soms moet je jezelf even pushen en stretchen om iets af te krijgen, maar tussendoor ademhalen is van essentieel belang. Ontspannen kan op allerlei manieren. Voor de één is het een weekend in de natuur zijn, voor de ander is het een avond lang Netflix kijken. Lianne: “Je hoeft geen waardeoordeel te hangen aan de vorm van ontspanning die jij kiest. Ontspanning ziet er voor iedereen anders uit en het enige wat telt is dat het voor jou moet werken.”

Hetzelfde geldt voor belonen. Lianne schrijft in haar boek dat het helemaal oké is om jezelf te belonen met glitterende stickers of snoep. Of misschien wil je om te vieren dat je één deel van je project af hebt jezelf trakteren op een patatje oorlog. Ja, dat klinkt een beetje als een kleuter (of puber) tevreden houden, maar dat is soms nu eenmaal nodig om jezelf gaande te houden. Als het maar werkt. Ik laat me dit geen twee keer zeggen en weet na het lezen van Je kan het (doen!) precies hoe ik mijn volgende projecten ga aanpakken.