Rani geeft met haar illustraties een inclusief beeld van de maatschappij

Rani Temmink is illustrator. Ze maakt tekeningen die de echte wereld weerspiegelen: “Ik paste niet in het ideaalplaatje dat ik hier zag.”

Wat ben je aan het doen?

“Diversiteit is de norm in de illustraties die ik maak. Juist in illustraties kun je universele gevoelens en ervaringen delen, maar vaak herken ik me er niet in. Er zijn zo veel stereotiepe beelden ingebakken in onze maatschappij: over kleur, gender, familie, ons lichaam, moederschap… Ik wil tegengas geven door de echte wereld te weerspiegelen.”

Hoe raakt dit thema jou persoonlijk?

“Ik ben geboren in India en geadopteerd door Nederlandse ouders, maar ik groeide op in België, India en Egypte voordat ik naar Nederland kwam om te studeren. Mijn zus komt ook uit India. Ik was gewend om omringd te zijn met diversiteit, verschillende culturen, op school te zitten met kinderen van over de hele wereld, maar ook met veel armoede. Nederland was opeens een heel andere cultuur. Ik paste niet in het ideaalplaatje dat ik hier overal om me heen zag, ook wat betreft mijn familiesamenstelling.”

Welke impact had dat op jou?

“De vraag ‘Waar kom je vandaan?’ is complex voor mij. Mijn ouders verhuisden later nog naar Kenia, Israël en Turkije, dat werd ook ‘thuis’. Ik ben nergens geworteld en voel me vaak toerist in eigen land. De Amerikaanse socioloog David C. Pollock noemde mensen zoals ik ‘third culture kids’, want ik ben lang niet de enige. Dat ik geadopteerd ben, geeft nog een extra laag – soms vergeet ik dat ik een donkere huidskleur heb omdat ik westers ben opgevoed.”

Hoe zette dit je op het spoor van illustreren?

“Vooroordelen zijn vaak heel subtiel. Bij een kennismakingsrondje op het werk bijvoorbeeld, moest iedereen bij elkaar gaan staan die in hetzelfde deel van Nederland was geboren. Ja, wat moest ik? Het is iets simpels, heus ook niet heel kwetsend, maar toch ook confronterend. Zoiets lachte ik eerst meestal weg, maar dat wil ik niet meer. Hoe mooi zou het zijn als we ons meer bewust worden van hoe divers we zijn? Met dat idee, gecombineerd met mijn grote liefde voor illustreren en papier, ging ik aan de slag.”

Wat is jouw boodschap?

“Al verschillen mensen in hoe ze verdriet, frustraties of rouw uiten, de dagelijkse dingen die we voelen en ervaren, zijn universeel. Jezelf kunnen herkennen is belangrijk, dat weet ik uit eigen ervaring. Dan heb ik het niet alleen over etniciteit, maar over alle diversiteit. Mensen zijn vaak bang om elkaar vragen te stellen of te kwetsen. Zelf vind ik dat ook soms spannend. Maar volgens mij kun je beter iets verkeerds vragen dan uitgaan van wat je denkt te weten. Wees nieuwsgierig naar elkaar, wie weet leer je iets bij.”