Flow on the go: Mirjam gaat naar Wieringen

Een wandeling, restaurant of expositie. In deze rubriek delen redactieleden van Flow leuke, mooie of bijzondere plekken waar ze zijn geweest én wat ze ervan vonden. Deze keer: journalist en eindredacteur Mirjam ging naar Wieringen.

Een vriendin van mij bereikte een leeftijd met een 0, dus besloten we met de vriendinnengroep haar een dagje weg te geven. Mét ons, uiteraard. Een van hen kwam met het idee om te gaan culinair wadlopen. Met een schipper het wad op en met de vondsten en vangst zou hij een lekkere verse maaltijd bereiden. We boekten voor het gemak ook meteen een overnachting in de buurt, want we zijn allemaal niet vies van een wijntje.

Vorig jaar was ik met mijn familie ook op Wieringen voor een wandeling over het wad. Óp Wieringen ja, want het was ooit een eiland. Dat het zo een verborgen parel is, verbaast me. De zeelucht, de idyllische dorpjes als Oosterland, de activiteiten en de ontzettend vriendelijke mensen… ik had al weken voorpret.

Graven naar vongole

Culinair wadlopen bleek vooral ontzettend lekker eten en niet veel wadlopen. Om tien uur stapten we bij de goedlachse Jan Rotgans op de boot, die samen met zijn collega Yvonne een vriendelijk en nuchter duo vormde. Jan bekijkt per dag waar, wanneer en of hij met zijn gasten het wad op kan. Hij had eerder al aal uit zijn fuik geplukt, en zag dat we om elf uur naar vongole, oftewel, kokkels konden zoeken op het wad.

Met onze vingers harkten we door het natte zand en verzamelden een mand vol dichte schelpen. Ook mochten we zeesla uit het water plukken: “Let op!” zei Jan, “het moet een beetje glibberig voelen. Voelt het aan als een Albert Heijn-tas dan is het niet lekker.” Al wandelend over het kleine stukje zandplaat, en al turend naar de vele zeehonden in de verte, leerde Jan ons van alles over het zeeleven, de maan en de getijden.

Eenmaal terug op de boot, gooide hij zijn net uit en voeren we verder. Lang verhaal kort: Jan bleek een sterrenkok. We werden verrast met de lekkerste onder onze neus klaargemaakte bisque, visjes in knoflookolie en kruiden uit zijn moestuin, vers gerookte aal en pasta vongole – uit de waddenzee.

Rode konen en plukgeluk

Na een avond Trivianten in een fijne accommodatie aan de rand van Den Oever, gingen we de volgende dag op pad om nog meer te zien. We dronken thee en aten versgebakken scones bij het knusse Theeater (nu waanden we ons óók nog in Engeland), liepen een rondje om de kerk in Oosterland, en leefden ons uit in de bloemen-pluktuin aan de Stroërweg. We wilden hier allemaal wonen, besloten we.

Toen ik die avond thuiskwam, voelde het alsof ik een week op vakantie was geweest. En ik heb zomaar het gevoel dat het niet mijn laatste bezoek aan Wieringen was.