Hoe is het om alles achter je te laten voor een zoektocht naar ultieme vrijheid? Tamar Valkenier deed het en schreef er een boek over: Fulltime avonturier. Flow’s Bente las het.
‘Op haar 28ste besluit Tamar haar baan op te zeggen en afstand te doen van al haar bezittingen. Ze laat alles achter en kiest voor een leven vol onzekerheid,’ staat er op de achterkant van het boek. Ik ben altijd geïntegreerd geweest door dit soort verhalen. Misschien omdat ik het zelf ook zou willen doen, op zoek gaan naar die ultieme vrijheid, misschien omdat ik vooral nieuwsgierig ben. Hoe gaat dat dan in zijn werk, alles loslaten? En hoe omarm je in godsnaam die onzekerheid elke dag?
Ik herken mezelf enorm in haar eerste hoofdstuk met de titel ‘Is dit ’t nou?’. Ze beschrijft hierin hoe dat verlangen naar avontuur begon, bij haar vader thuis op de bank met een gebroken voet. Ze schrijft: ‘Nu ik mijn voet gebroken heb en gedwongen word om – letterlijk – stil te staan bij mijn leven, denk ik er voor het eerst wat dieper over na. Wil ik zo eigenlijk wel verder?’ Ze heeft het op dat moment goed. Ze werkt als recherchepsycholoog bij de nationale politie en om voor een koophuis te sparen, woont ze tijdelijk in bij haar vader in Haarlem.
En toch, toch knaagt er iets. Ze struint het internet af op zoek naar inspiratie, en wordt gegrepen door blogs van wereldreizigers die hun dagen vullen zonder vastomlijnde plannen. Steeds meer beseft ze: ik wil op reis. Iets doen wat ik nog nooit gedaan heb. Valkenier: ‘Ik wil niet meer leven zoals het hoort, ik wil leven zoals het kan. Na een lange voorbereiding vertrekt ze op haar fiets, weg van haar vader en weg van alles wat ze kent, Haarlem uit en de onbekende wereld tegemoet.
Onbevreesd of toch bang?
Nu ben ik een langzame lezer, maar dit boek las ik in sneltreinvaart uit. Tuurlijk, ik lees graag over de wilde avonturen die ze beleeft: fietsen door Europa, een trektocht van vier maanden door Mongolië, een wandeltocht door Jordanië en een expeditie in Nieuw-Zeeland. Maar het zijn niet per se deze wilde avonturen die me zo vangen. Het is haar eerlijkheid, haar kwetsbaarheid. Ik heb altijd gedacht dat je onbevreesd moet zijn om een wereldreis of solotocht te maken. Blijkt dat Valkenier net zo bang is als ik.
Zo vertelt ze open over haar angsten en onzekerheden, niet alleen tijdens de reis maar ook over die in haar jeugd. Over haar paniekaanvallen, een donkere periode in haar leven en hoe ze daar weer uitgeklommen is. Het is een geruststelling om te weten dat zelfs de grootste avonturier bang is voor grote en kleine dingen. En het is een bevestiging dat je met en ondanks je kwetsbaarheden, grootste dingen kunt doen.
- Meer informatie over haar boek vind je op de website van de uitgever.
- Tamar Valkenier heeft ook een Instagram-pagina.
- Nog meer boekentips van Flow.
Tekst Bente van de Wouw