Vakantie-inpakken
De vakantie staat voor de deur, en dan begint in mijn hoofd een Bloed Serieuze Zaak, namelijk, wat nemen we mee. En vooral, hoe weinig nemen we mee. Dat vind ik namelijk fijn: weinig meenemen. Al eerder heb ik uitgelegd hoe ontspullers de vakantie roemen als hét moment om eens uit te vinden hoeveel (of liever hoe weinig) een mens eigenlijk nodig heeft om gelukkig te zijn.
Vorig weekend stond daarover een leuk opiniestuk in het Parool van Jelle Derckx, net terug van een wereldreis. Hij schrijft: “De essentie die mij weer zo duidelijk werd op reis. Een tas met wat kleding, boeken, water, je geliefde, ’s avonds een dak boven je hoofd, eten en de planeet. Mijn smartphone verdronk in een zwembad in Indonesië, na lichte paniek zag ik het als een geschenk.” En vervolgens legt hij uit hoe moeilijk het is om dat gevoel vast te houden in Nederland.
Even verderop beschrijft Jelle dat hij een millennial is. “Millennials zijn geboren tussen 1981 en 2000. Voor millennials voelt minimalisme natuurlijk aan. We zijn verbonden, we werken in koffietentjes en zijn gesteld op een flexibele levensstijl. Daarnaast reizen we graag, en dat alles is nogal moeilijk met een huis vol spullen. Ik heb liever een paspoort vol stempels.”
Ik ben niet geboren tussen 1981 en 2000 (I wish, haha), maar een stukje eerder dus. Zou het daarom komen dat het steeds weer uitdraait op een grote grap, dat minimalizen van mij. Ja, ik wil met weinig reizen, maar daar gaan verdacht veel bezoekjes aan winkels aan vooraf. Zo zat ik afgelopen zaterdag in een kampeerwinkel peperdure wandelschoenen te passen. Voor IJsland, waar ik naartoe ga. En dan kan ik ter plekke ook bedenken dat het weinige dat ik meeneem in het helemaal-perfecte-rugzakje moet, dat ik weliswaar twee broeken mee heb, maar dat een derde heel dunne misschien ook fijn is, en dat voor de regen, die gaat er ongetwijfeld komen, zoon 2 nog een opvouwbaar regenjasje nodig heeft. En dan vergeet ik nog even mijn gepeins over slaapzakken ja/nee (toch maar vier lakenzakken kopen?) en een heel warm truitje van Merino wol, ook misschien handig? Voor ons alle vier maar meteen?
Terwijl ik in de winkel de hellingproef deed met de te dure bergschoenen aan mijn voeten, en de man des huizes mijn niet millennial-achtige inpak-gepieker aanhoorde, zei hij: “Je moet het allemaal niet zo ingewikkeld maken.” Hij kan dat heel goed, dingen niet ingewikkeld maken. Zeker als het om vakanties gaat. Hij ging ooit kamperen in IJsland zonder tent, kwam een Italiaan tegen mét een tent en ze trokken zes weken samen rond. Mannen kunnen dat, op kampeerreis gaan zonder tent.
Je moet het allemaal niet zo ingewikkeld maken, zei hij dus. Wie zegt dat het gaat regenen? En wie zegt dat we enorm lange wandelingen gaan maken. En laten we thuis eerst eens kijken welke rugzakjes we allemaal nog hebben. En in IJsland hebben ze ook winkels, mochten we iets vergeten zijn.
Phoe, het juiste zinnetje op het juiste moment. Niet zo ingewikkeld doen. We zien het wel. Vakantie weet je wel, een beetje loslaten en zo. En zo verliet ik als een echte millennial zónder bergschoenen de kampeerwinkel. En dat voelde best goed.
Astrid is samen met Irene de oprichter van Flow. Ze woont samen en heeft twee kinderen. Ze schrijft elke dinsdag over de zin en onzin van ontspullen.
