Geen negen-tot-vijfbaan, maar een job waarin ze haar creativiteit kwijt kan. De Braziliaanse Karen Suehiro maakte onlangs een carrièreswitch. Hoe is ze tot die dappere keuze gekomen? En merkt ze verschil nu ze doet wat ze écht leuk vindt?
Interview Klaartje Scheepers Fotografie Christin Hume/Unsplash
Gepubliceerd op 21 september 2024
Wat ben je aan het doen?
“Onlangs lanceerde ik met twee anderen het Oráculo das palavras, een woordorakel dat je kunt helpen om weer in contact te komen met jezelf en je dromen. We vroegen hiervoor 36 vrouwen om een meditatie te doen en vanuit daar een woord te kiezen dat een speciale betekenis voor ze heeft. Die verzamelden we in een boekje, met daarbij voor elk woord een geïllustreerde kaart die samen de orakelset vormen. Voor de illustraties nam ik ruim de tijd, ik wilde het proces niet overhaasten.”
Hoe begon je als illustrator?
“Als kind trok de creatieve wereld me al aan, op school vond ik kunstlessen het leukst. Maar mijn Aziatische ouders hadden een traditioneler carrièrepad voor mij voor ogen, in rechten of geneeskunde. Als compromis begon ik als artdirector bij een reclamebureau, wat geen gelukkige keuze was. Ik stapte over naar een grafisch ontwerpbureau en begon daarna met mijn partner een eigen ontwerpbureau. Alles veranderde toen ik in 2018 de diagnose epilepsie kreeg en een stap terug moest doen. Schilderen en illustreren waren altijd al passies, en nu wist ik dat ze belangrijk zouden zijn voor mijn genezingsproces.”
Op welke manier?
“Vóór de diagnose stopte ik vooral veel tijd in het anderen naar de zin maken en aan allerlei verwachtingen voldoen, ik denk dat meer vrouwen dat herkennen. Maar ineens zei mijn lichaam: je moet nu naar jezelf gaan luisteren. Ik kan nu niet anders dan goed voor mezelf zorgen, want stress of vermoeidheid kan een aanval uitlokken. Naast yoga, koken of een weekend weg met mijn gezin hielp vooral illustreren me vanaf het begin om mijn gevoelens te uiten en troost te vinden. Ik besloot toen om stap voor stap te proberen daar echt mijn werk van te maken.”
Hoe was het om die overstap te maken?
“Eng, maar ik voelde hoe het me mentaal gezond hield. Soms vergeten we hoe belangrijk dat is. We stellen zulke hoge eisen aan onszelf dat we onszelf makkelijk kwijtraken. Want als je zo veel mogelijk zo snel mogelijk wilt doen, doe je niks meer met aandacht. Ter inspiratie voor mijn illustraties onderzoek ik de natuur en ook mijn vrouwelijke kant, die wezenlijk bijdraagt aan je ontvankelijkheid. Daar aandacht voor hebben helpt me om midden in het leven te staan.”
Wil je dat ook in je werk uitdragen?
“Jazeker. Mijn inspiratiebron is danseres en choreograaf Anna Halprin, die dans gebruikte om te groeien en geloofde dat een lichaam meer is dan alleen het fysieke. Maar ook psychiater Carl Jung, die veel deed met de kracht van het onderbewuste. Het woordorakel werkt daar ook mee: je laat je onderbewuste spreken en brengt aan het licht wat niet meteen zichtbaar is. Dat vind ik mooi. Als ik mensen op die manier kan helpen om dichter bij zichzelf te komen, vind ik dat fantastisch.
