Michaël is kunstenaar en ontwerper in Parijs

Michaël Cailloux woont in Parijs en maakt bijzondere kunstwerken en ontwerpen. Hij vertelt erover in Flow 6.

Wat ben je aan het doen?

“Ik heb net een poster gemaakt voor een event in een Franse boekwinkel. En ik ben een tentoonstelling in Zwitserland aan het voorbereiden, waarvoor ik muursieraden en etsen maak. Verder teken ik veel en bedenk ik ideeën voor mijn volgende boek en toekomstige projecten.”

Wakkert het leven in Parijs je creativiteit aan?

“Het leven is heel anders dan eerst, maar Parijs is nog steeds een inspirerende stad met een enorm aanbod aan cultuur. Normaal gesproken kun je elke week naar een nieuwe tentoonstelling. Alle kunstenaars kennen elkaar – niet alleen omdat we collega’s zijn, maar ook omdat we op dezelfde opleidingen hebben gezeten en elkaar voortdurend tegenkomen bij evenementen.

Het is een kleine, hechte familie. Kunstenaar Julie Yülle en ik voegden bijvoorbeeld onze expertises samen: we hebben een serie gemaakt die we Specimens noemden, een mix van mijn tekeningen en haar kleurrijke papieren knipkunst. Ik vind het fijn om met andere creatieven te werken; er komt altijd iets verrassends uit.”

Wat doe je het liefst?

“Al mijn werk begint met een tekening die ik maak met een fineliner met een heel dunne punt of met inkt. Ik kan me niet voorstellen dat ik ooit iets anders zou doen dan tekenen. Als kind tekende ik zelfs op de muren. Mijn moeder stimuleerde me enorm en liet me vrij om me te uiten zoals ik wilde. Van tekenen word ik rustig; het geeft ruimte in mijn hoofd en focus.”

Hoe ga je te werk?

“Ik denk er niet al te veel over na, ik teken alles wat ik om me heen zie. Soms werk ik een tijdje met een thema, zoals huisdieren van vrienden en familie. Het was zo leuk om honden en katten te tekenen. Nadat ik in 2014 mijn moeder verloor, heb ik lange tijd veel lichaamsdelen getekend omdat ik de behoefte voelde om haar lichaam te reconstrueren. Tekenen was voor mij toen een soort therapie.”

Werk je veel?

“Ja, meestal van tien uur ’s ochtends tot tien uur ’s avonds. Ik weet niet goed hoe ik moet stoppen en vind begrenzen moeilijk, maar de weekenden houd ik vrij. Dan neem ik de tijd om uit te gaan, af te spreken met familie en vrienden en mijn hoofd leeg te maken.”