Groeiend ecosysteem: geplant zeegrasveld in jaar tijd verdubbeld in oppervlakte

De oppervlakte van een in de Waddenzee aangelegd zeegrasveld is in een jaar verdubbeld van 650 naar 1.250 hectare (12,5 vierkante kilometer). Dat is goed nieuws, want zeegrasvelden slaan CO2 op én bevorderen de biodiversiteit. Zeegrasvelden behoren tot de productiefste ecosystemen in de wereld.

Het grasveld bij Griend, een onbewoond eiland in de Waddenzee, werd in 2020 geplant als experiment om zeegras terug te brengen naar Nederland. Dat wordt gedaan in opdracht van Rijkswaterstaat.

In maart van dit jaar werden opnieuw stukken zeegras geplant. Bij Terschelling, Texel en Ameland groeien de planten goed. Alleen in de buurt van Schiermonnikoog zijn de planten niet gegroeid, of weer verdwenen. Hoe dat kan, is nog onduidelijk.

Zeegras voor een bruisend leefgebied

Zeegras zorgt ervoor dat CO2 en slib worden vastgehouden. Het plantje zorgt voor een bruisend leefgebied, zowel in de bodem als in de zee. Zeegras staat dan ook bekend als de ‘kraamkamer’ voor haaien, vissen en zeeslakken.

Van oorsprong waren er in Nederland, in de Waddenzee en vroegere Zuiderzee, zeegrasvelden. Deze verdwenen door de bouw van de Afsluitdijk, waterkwaliteit, ziektes en bodemverstorende visserij.

Dit artikel verscheen eerder op NU.nl.