Ze schreef een jaar lang over opruimen en raakte er weer in de ban van door de Netflix-serie van Marie Kondo. Astrid over de betekenis van spullen en ontspullen. Deze keer: kleding.
Het leuke van ontspullen: dat je ontdekt wat je allemaal al hebt. In mijn geval gold dat voor mijn kleding. Mijn kledingkast was een gênant onvolwassen volgepropt stuk ellende op onze slaapkamer. Als ik er één truitje uittrok, rolden er een stuk of tien mee, die ik maar weer halfslachtig terugduwde. Zo was het een berg geworden met een deur ervoor.
Het was mooi geweest, tijd voor actie. Ik had (wie niet?) naar Marie Kondo gekeken op Netflix, dus ik pakte het professioneel aan. Alles, maar dan ook alles ging vanuit de kast op het grote bed. En toen ontdekte ik dat kleren maar rare dingen zijn. Een jurkje op een hanger lijkt heel wat, maar kleding op een berg, dat ziet er meteen uit als zooi. Bij het aanschouwen van mijn berg maakte een gevoel van schaamte zich van me meester. Had ik echt zo veel kleren? Ja dus. Ik ontdekte zelfs een paar jurkjes met het prijslabel er nog aan.
Ontspullen is confronterend. Ik bleek een hebberd, een impulsaankoper, een ‘in de kast weg’-moffelaar. Een ‘ik weet niet of ik het wil houden’-type. Ik had drie oude broeken bewaard voor als ik ooit ga schilderen. Veel te veel truitjes van die je-weet-wel Zweedse modeketen. Een jurk die leuk is voor een zestienjarige, maar niet meer voor mij. Ik deed het allemaal weg: de miskoop, de net-niet-truien, de twee-jaar-niet-gedragen-broeken, ondergoed waar je niet mee in het ziekenhuis wilt belanden. Maar ik ontdekte ook een jurk die ik vergeten was. En Een paar laarzen, zo goed als nieuw, die achterin waren beland.
Ik was streng. Slechts twee derde mocht blijven. Ik legde de spullen die door de keuring kwamen terug op kleur, en vond het bijna jammer dat ik niemand kon laten zien wat een piekfijn gebeuren het was geworden. De volgende dag vroegen mijn collega’s of ik een nieuwe jurk had. Nee, had ik nog, zei ik. Thanks to Marie.
- Astrids blogjes over een jaar lang ontspullen vind je hier.
Tekst Astrid van der Hulst Fotografie Annie Spratt/Unsplash.com
