‘Spullen maken me blij’

In Bewaren – Of hoe te leven onderzoekt filmmaker Digna Sinke hoe het komt dat sommige mensen veel bewaren en anderen liever met zo weinig mogelijk spullen leven. De ster van de film is haar 92-jarige moeder, die dolblij reageert als er herinneringen van vroeger tevoorschijn worden gehaald.

Waarom wilde u deze film maken?
“Ik vroeg me af waarom ik bepaalde spullen wil bewaren. Het heeft namelijk best veel nadelen. Spullen nemen ruimte in beslag en het kost tijd en aandacht om de orde te bewaken. Ik merk dat mijn neefjes en nichtjes anders met spullen omgaan dan ik. Wat dat betreft is er veel veranderd. Alles is tegenwoordig makkelijk verkrijgbaar en het bezitten van foto’s, boeken, cd’s of dvd’s lijkt met de komst van diensten als Spotify en het bewaren in de ‘cloud’ overbodig. De film is voor mij daarom ook een tijdsdocument. Ervaringen zijn nu belangrijker dan het hebben van bepaalde spullen. Ik hecht zelf ook veel waarde aan ervaringen, maar spullen geven mij ook ervaringen. Sommige mensen vinden dingen verzamelen of bewaren een last. Ik heb dat niet. Al gooi ik ook weleens iets weg. Op mijn website houd ik dat bij: wat ik weggooi en wat ik bewaar.”

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Is de film een tegenreactie op de opruimbeweging van Marie Kondo?
“Nee hoor, ik kan me prima vinden in de stelregel van Kondo: dat je alleen spullen moet bewaren die je vreugde geven. Ik heb alleen erg veel dingen die me blij maken. Dus dan is eigenlijk de volgende vraag: waarom hebben sommige mensen zo veel wat hun plezier geeft, en andere zo weinig?”

Wat voor spullen bewaart u zoal?
“Laatst was ik bij mijn moeder de zolder aan het opruimen. Dan gooien we zo vijf vuilniszakken met zooi weg. Tijdens het opruimen vonden we een oud houten speelgoedkarretje dat nog van haar broer is geweest. Het was helemaal kapot, maar op het moment dat ik het terugvond, kreeg ik tranen in mijn ogen. Ik weet nog hoe ik daar als kind met eerbied naar keek. Zo’n mooi gemaakt stukje speelgoed, nog van voor de oorlog. Die emotie ebt wel weer weg, maar ik heb het karretje gerestaureerd en doe het nu nooit meer weg.”

Wat vond uw moeder van de film?
“Het viel haar mee. Ze is streng en kritisch. Ik heb aan het begin van de film als grap gezegd dat mijn moeder erin zou komen en ik maakte wat proefopnames van haar met dat strijkijzertje. Het was meteen goed. Ze moest wel even wennen dat ze zo’n grote rol kreeg, maar ze vindt het nu heel leuk geworden.”

Heeft u tijdens uw zoektocht iets belangrijks ontdekt als het gaat over bewaren of opruimen?
“Dat iedereen moet doen wat bij hem of haar past. In de film zit een Duitse vrouw die zonder spullen echt gelukkiger is. Het ontspullen heeft haar geholpen, maar mijn weg is anders. Ik hou van spullen. Het heeft me duidelijk gemaakt dat je heel precies moet werken als het gaat om bewaren of weggooien. Je moet overal doorheen en je afvragen: waarom wil ik dit bewaren of waarom niet? Ik bewaar soms ook dingen die me doen denken aan een belangrijk hoofdstuk uit mijn leven. Als spullen je laten terugdenken aan een periode en je ogen ervan gaan glimmen, zou ik ze niet wegdoen.”

Bewaren – Of hoe te leven is te zien bij de VPRO.

 

Promotional image

Van mental health tot goed nieuws

Flow nieuwsbrief

Wil je nog meer verhalen van Flow? Twee keer per week versturen we een mail met nieuwe artikelen.

SCHRIJF JE IN