Ze zijn niet meer weg te denken uit het straatbeeld: bootcampers. Journalist Fleur Baxmeier probeerde de bootcamp uit en ontdekte hoe fijn het is om – in weer en wind – in de buitenlucht je grenzen te verleggen.

“Die sportles gaat vast niet door, lieve kind, dus je kunt wel weer naar huis,” zegt een oude dame met een ­vorsende blik op mijn sportoutfit. Ze knikt naar de regen die tegen de ramen van het bushokje waait. Mijn voornemen was om héél even te schuilen en dan weer door te rennen naar het park, maar nu begin ik toch te twijfelen. Heeft ze gelijk? Of kan ik vertrouwen op de tekst die ik een uurtje eerder op de website las: ‘Ja, de trainingen gaan altijd door. Er bestaat niet zoiets als slecht weer, alleen slechte kleding ;)’.

In een drafje hol ik door naar het park, waar voor de ingang nog negen vrouwen en twee mannen staan die het slechte weer trotseren om in de buitenlucht te sporten onder leiding van een trainer. En na een kwartiertje merk ik al: als je buiten sport, deert die regen je niet – het hoort bij het buitengevoel.

Met trainer

Wie één of meerdere keren per week hardloopt, kent dat fijne buitengevoel waarschijnlijk wel. Maar voor wie is afgehaakt – met het bekende ‘ik blijf toch maar thuis’-zinnetje, met name bij slecht weer – is met een groepje buiten sporten misschien een oplossing.

Door het hele land zie je meer en meer bootcampclubs: van origine een methode uit het Amerikaanse leger, zoals meer fitness-stromingen daar ontsproten zijn. “Eind vorige eeuw sloeg dat over naar het grote publiek,” zegt Ramses Jedeloo van The Bootcamp Club, de grootste aanbieder van bootcamp-lessen in Nederland. “Het is een mix van cardio met spierversterkende oefeningen, waarbij je altijd onder toezicht staat van een gecertificeerde trainer. Veel mensen kunnen zich geen personal ­trainer veroorloven, maar wél als je ’m deelt met andere mensen.”