Joshua Nolet, leadzanger van Chef’Special, zoekt naar de connectie met zijn lichaam. Hij wil het rocksterrenbestaan combineren met meer rust en vrije tijd. Dit is hoe hij de balans heeft gevonden.
Interview Jantine Jongebloed Fotografie Danique van Kesteren
Gepubliceerd op 13 september 2024
“Ik heb een tijd mijn toevlucht gezocht in drank en drugs. Als je hoofd altijd aanstaat, kunnen alcohol en cocaïne als een oplossing voelen, het verdooft. Maar ik heb gemerkt dat hoe slechter ik voor mezelf zorg, hoe meer de dingen worden uitvergroot: mijn gebrek aan concentratie, het willen vluchten, me somber voelen – het is een vicieuze cirkel.
Adem in, adem uit
Het lukt steeds beter om een leven voor mezelf te creëren waar ik niet uit weg wil rennen. Daar heeft, behalve mijn vriendin en mijn kinderen, ook mijn zangcoach enorm bij geholpen. Als er iemand een shout-out verdient, is zij het. Ze heeft me geherintroduceerd aan mijn eigen lichaam. Ik heb altijd maar van mijn lijf en stem verwacht dat ze alles moesten kunnen. Ze heeft me beter leren ademhalen, leren mediteren, het nut van sport en bewegen doen inzien. Mijn hoofd kan me voor de gek houden, maar mijn lijf liegt nooit. Ik weet nu dat ik acht uur slaap nodig heb, liefst negen. Ja, dat klinkt als basiskennis, maar met die ADD, een bipolaire stoornis én het rocksterrenbestaan zat het lang niet in mijn systeem om die rust in te bouwen en op adem te komen.
Ik ben een betere zanger geworden door haar coaching, maar dat voelt bijna als bijvangst. Ik heb mezelf leren kennen en de nieuwe plaat die we met de band hebben gemaakt, is daar een-op-een een gevolg van. Ik ben best lang onzeker geweest over mezelf als zanger. Maar nu weet ik: hé, ik kan echt best wel goed zingen eigenlijk. Ik own het nu.
Kracht van muziek
Onze nieuwe plaat voelt als een bekroning op waar we zijn met de band. We spélen weer, de fun is terug. Ons succes bestaat bij de gratie van de groep, in m’n eentje had ik het nooit zo ver geschopt, de kracht zit in ons vijven. Het is niet ‘highbrow’ wat we maken, het is popmuziek, maar er zit wel ziel in, onze muziek en teksten zijn eerlijk – mensen kunnen zich ermee identificeren, het raakt.
Ik wil de komende jaren piano en gitaar leren spelen. Ik leer van mijn kinderen dat ik niet alles in één keer hoef te kunnen. Zij vallen ook honderd keer voordat ze kunnen lopen, ik wil mezelf die tijd ook gunnen, niet meer gefrustreerd of depressief raken als iets niet meteen bij de eerste poging lukt.
Tijd voor familie
Op mijn borst heb ik een hart laten tattoeëren, met het Venus-symbool erin. Het staat voor de vrouwelijke, moederlijke autoriteit die ik in mezelf wil unlocken. Ik wil de vrouwelijke, zachte manier van kijken naar mezelf en de wereld beter onder de knie krijgen. Ik wil niet langer op een harde en mannelijke manier de dingen afdwingen, maar met zorg en compassie in het leven staan.
Ik heb het gevoel dat er mooie dingen staan te gebeuren de komende jaren, op de een of andere manier is het in elkaar aan het vallen. Ik ben steeds meer mezelf aan het worden. New gold, de titel van het nieuwe album, staat voor de onbetaalbare waarde van tijd, het nieuwe goud, die samen-tijd heeft nu mijn prioriteit. Ik voel veel vertrouwen en veel zin in wat me nog te wachten staat. Mijn huidige staat voelt als een beloning voor het zelfonderzoek, voor het werk dat ik de afgelopen tijd heb gedaan.
Toen Coco net geboren was, dacht ik dat ik eindelijk een reden had gevonden om beter voor mezelf te zorgen. In de twee jaar daarna is er een hoop veranderd. Ik vind mezelf nu ook een goede reden om goed voor mezelf te zorgen.”
