Stijn D'Hondt maakt kunstwerken van hartslagen van mensen met een verlies

De Vlaamse kunstenaar Stijn D’Hondt verloor een aantal jaar geleden zijn moeder. Hij startte het troostmerk Loovt, waarmee hij het taboe rondom rouw wil doorbreken en die minder somber wil maken.

Wat doe je precies?

“Ik heb een eigen creatieve studio, Heren Loebas, waarin we reclamecampagnes maken die mensen laat verwonderen. Sinds anderhalf jaar heb ik daarnaast mijn eigen troostmerk opgericht, Loovt. Dat is eigenlijk mijn passieproject. Het is ontstaan vanuit mijn eigen verhaal. Ik ben een aantal jaar geleden mijn moeder verloren. Vlak na haar overlijden ben ik begonnen met ontwerpen van de rouwkaart. Toen ontdekte ik dat er heel veel mee te doen valt, en het aanbod in rouwkaarten is erg beperkt, vooral in België is het nog erg conservatief.”

Hoe is het toen verder gegroeid tot Loovt?

“Ik ontwierp een set kaarten en heel veel mensen hadden iets van: wauw. Ze misten vaak kleur in rouwkaarten, alles is best grauw, grijs en triest. Nadat ik de collectie had ontworpen, heb ik het weer even laten liggen. Nu vijf jaar later heb ik het gevoel dat ik er klaar voor ben om er nog meer mee te gaan werken.”

Vond je het lastig om er de afgelopen jaren mee aan de slag te gaan?

“Het zet wel iets in gang. Het hele project is toch een rouwproces dat je aanwakkert. Ik denk dat er voor alles een tijd is en dat het logisch is dat ik er ook niet meteen helemaal voor ging. Het is een heel persoonlijk project. Wanneer zoiets aandacht krijgt, komt het heel dichtbij en is het niet alleen meer van jezelf. Maar dat is misschien ook juist mooi, want ik wil het taboe rondom rouw, afscheid en verdriet in het algemeen graag doorbreken.”

Waar staat de naam Loovt voor?

“Het is een samenstelling tussen loven, dus eren, samen met love. Loovt is de samenstelling van het eren en de liefde die nooit verdwijnt. Het heeft eigenlijk een dubbele betekenis.”

Je bent nu bezig met een project waarbij je je inspireert op hartslagen, wat houdt dat project in?

“Uit onderzoek is gebleken dat je echt hartpijn kan hebben. Dus als je afscheid moet nemen, zorgt dat ervoor dat je ook letterlijk hartpijn kunt voelen en dat je dat terugziet in je hartcurve. Dat was de inspiratie voor mijn nieuwe kunstlijn. Ik ben bezig met het opmeten van mijn eigen hartslagen tijdens een afscheid, daarnaast interview ik mensen over hun verlies of afscheid en meet intussen hun hartslag op. Dat kan verlies van van alles zijn: ook van een relatie, huisdier of thuisland. Met de hartslagen worden nostalgische landschappen gecreëerd. Op termijn zou ik graag een tentoonstelling willen houden met daarin de kunstwerken en verliesverhalen van verschillende mensen.”

Hoe ben je in aanraking gekomen met dit onderwerp?

“Ik merkte dat ik zelf ook hartpijn had op een gegeven moment. Ik ging mijn eigen hartslag meten en ben me er meer in gaan verdiepen. Zo ben ik erachter gekomen dat dit bestaat. Op deze manier, ik ben heel erg visueel ingesteld, vond ik het heel interessant om er iets mee te doen. Je kunt er zelfs verschillende landschappen van maken. Het is ook zo dat ik, wanneer ik op reis ben in een mooi landschap, de mensen herdenk die ik mis. Dat is de dubbele betekenis die ik eraan wil geven.”

Waarom vind je het belangrijk dat er aandacht wordt besteed aan rouw?

“Vroeg of laat zullen we hier niet meer zijn, in deze gedaante. Ik denk dat het verlichtend kan werken als er iets meer ruimte is om rouw en verlies op een positieve manier te bekijken en het bespreekbaar te maken. Ik voel dat wij in België en Nederland nog niet zo’n rouwcultuur hebben. Misschien uit de kerk oorspronkelijk, maar daarin zie je ook een verschuiving ontstaan. Ik ben bijvoorbeeld naar Mexico gereisd en daar is dat heel anders qua herdenken. Bij ons is het meer een taboe en zijn we voorzichtiger om erover te praten.”

Wat hoop je te bereiken met je Loovt?

“Ik vind het belangrijk om het thema bespreekbaar te maken aan de hand van designproducten. Dat kunnen kaartjes zijn, maar ik heb ook een knuffeltrui die je altijd omhelst, en het nieuwe project met de hartslagen. Mensen iets in huis laten nemen, dat hen laat denken aan datgene wat, of diegene die, ze missen. Daarnaast wil ik het ook makkelijker maken om anderen te steunen die troost nodig hebben. Een duwtje in de rug geven voor mensen die zelf troost nodig hebben of juist mensen een zetje geven om iets te betekenen voor een ander.”