Marielle bedacht een doosje met wijsheden en tips voor je nabestaanden

Na het verlies van haar moeder merkte Mariëlle Hartlief dat ze zich heel vaak afvroeg: wat zou mijn moeder hiervan gevonden hebben? Daarom bedacht ze Veel liefs: een doosje vol met wijsheden, liefde en tips van je dierbaren.

Wat doe je precies?

“Vrij snel nadat mijn moeder overleed dacht ik: wat zou het mooi zijn als je nu een doosje had gehad waar kleine dingen over haar in staan. Bijvoorbeeld wat waren haar dromen die zijn uitgekomen, haar lievelingsboeken en muziek, enzovoort. Dat zijn dingen die je heel snel vergeet en je niet per se bewust opslaat. Al die vragen heb ik in de jaren na haar dood opgeschreven en uiteindelijk gebundeld in een doosje. Het bestaat uit losse blaadjes. Daardoor kun je er gewoon tussenuit halen wat niet bij je past, zonder dat je hoeft te scheuren in een boekje of pagina’s moet overslaan.”

Voor wie is het doosje bedoeld?

“Ik hoor nu ook dat het gegeven wordt aan de kinderen als ze bijvoorbeeld uit huis gaan. Maar het was mijn bedoeling om het doosje te maken voor mensen die ernstig ziek zijn, zodat ze het aan geliefden kunnen geven om iets na laten. De nabestaanden kunnen het er dan later nog eens bijpakken, waardoor het hopelijk een steun kan zijn in hun rouwproces.”

Is het confronterend om met het doosje bezig te zijn?

“Nu vind ik het heel jammer dat mijn moeder niet zoiets heeft ingevuld. Vooral op momenten waarbij ik denk: was je hier maar bij geweest. Dan had ik het fijn gevonden als ik even iets kon doorbladeren, iets met haar ‘woorden’. Vooral als mensen zeggen: o, dat heb jij niet van je moeder. Dat bedoelen ze niet gemeen, maar het komt wel hard binnen. Natuurlijk vind ik het heel jammer dat ik zoiets niet van haar heb, maar er zijn zo veel dingen waarbij ik haar mis.”

Wat hoop je ermee te bereiken?

“Ik hoop ermee te bereiken dat je de wijsheid, liefde en tips van iemand die er niet meer is erbij kunt pakken op het moment dat jij dat nodig hebt. In je hele leven komen er dingen op je pad waardoor je in een andere levensfase terechtkomt: je gaat naar school, studeren, een huis kopen bijvoorbeeld. Ik was twintig toen mijn moeder overleed, een jaar later ging ik trouwen en een huis kopen. Dat waren dingen waar ik het weleens met mijn moeder over gehad had, maar nooit heel specifiek. Het was fijn geweest als ze tips had achtergelaten.

Ik hoop dus dat mensen het aan dierbaren geven, zodat het steun geeft wanneer ze het hard nodig hebben. Want het is niet zo met rouw dat je kunt zeggen, nu wil ik het niet voelen en nu wel. Het komt op momenten dat het niet goed uitkomt en je denkt: wat nu?”

Waarom vind je het belangrijk dat er meer openheid komt over rouw?

“Het is fijn dat er meer aandacht aan besteed wordt. Ik merk zelf dat mensen het lastig vinden om over rouw en het verlies van mijn moeder te beginnen. In plaats van dat ze even vijf minuten met mij over haar praten, blijft het dan de hele avond ‘in de kamer hangen’. Mensen hebben soms het idee dat ze er beter niet over kunnen beginnen, omdat ze dan misschien de sfeer verpesten. Maar dat hoeft helemaal niet. Je mag ook een leuke herinnering delen, maar alles voelt beter dan het uit de weg gaan. Meer openheid over rouw en verlies, of gewoon laten weten dat je er bent voor iemand, is juist heel fijn. En dan niet alleen na twee weken, maar ook nog na vijf, tien of vijftig jaar.”